Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/6910 Esas 2022/1766 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacı vekili, davalı şirketin yurt dışında yatırılan paraların geri çekilebileceği ve yüksek faiz verileceği garantisi ile müvekkilinin para yatırdığını ancak geri alamadığını iddia ederek, ortaklık tespiti ve alacak talep etmiştir. İlk derece mahkemesi, davada 7194 sayılı Yasa'nın 41. maddesiyle eklenen geçici 4. maddesi kapsamında karar verilmesine yer olmadığına hükmetmiştir. Bu karar, istinaf edilmiş ve Bölge Adliye Mahkemesi istinaf taleplerini esastan reddetmiştir. Temyiz edilmesi sonrasında yapılan yargılama sonucunda ise herhangi bir hukuk hatası olmadığına karar verilmiş ve Bölge Adliye Mahkemesi kararı onanmıştır. Kararda, HMK'nın 353/b-1, 370/1 ve 372. maddelerine atıfta bulunulmuştur. HMK'nın 353/b-1 maddesi, istinaf başvurusunun esastan reddedilebileceğini düzenlemekte, 370/1. madde ise kararın onanması durumunda işlem yapılabilmesi için dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine gönderilmesini öngörmekte ve son olarak 372. madde de harç tahsili hakkında düzenlemeler içermektedir.

MAHKEMESİ : KONYA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 6. HUKUK DAİRESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Konya 4. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 19.02.2020 tarih ve 2019/567 E- 2020/325 K. sayılı kararın davacı vekili ve davalı şirket vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf istemlerinin esastan reddine dair Konya Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesi'nce verilen 21.04.2021 tarih ve 2020/1909 E- 2021/725 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirketin yurt dışında birçok ülkede yatırılan paraların istenildiği her an geri çekilebileceği ve karşılığında yüksek oranda faiz verileceği garantisi ile müvekkilinin davalı şirkete para verdiğini, ancak ödenen paranın bir türlü geri alınamadığını ileri sürerek müvekkilinin davalı şirkete ortak olmadığının tespiti ve alacak talep etmiştir.
Davalılar davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, taraflar arasında görülmekte olan davanın 05.12.2019 tarihinde 7194 sayılı Yasa’nın 41. maddesiyle 3332 sayılı Yasa’ya eklenen geçici 4. maddesi kapsamında olduğu gerekçesiyle açılan dava ile ilgili karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Kararı, taraf vekilleri istinaf etmiştir.
Bölge adliye mahkemesince ilk derece mahkemesi kararı usul ve kanuna uygun bulunduğundan istinaf taleplerinin esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 21,40 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 14/03/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.