Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2019/5176 Esas 2022/14756 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Ceza Dairesi tarafından verilen bir kararda, sanıkların katılanın haberi olmadan şifre çalarak vergi beyannamesi düzenlediği iddiasıyla açılan davada hatalı bir suçlama yapıldığı ve sanıkların resmi belgede sahtecilik suçundan mahkum edildiği belirtildi. Sanıkların aynı anda birden çok sahte belge düzenlediği durumda ceza miktarının artabileceği ancak bu durumun kanun maddesinde belirtildiği gibi düzenlenmediği için hatalı bir ceza verildiği belirtildi. Ayrıca, adli emanet eşyanın durumu hakkında karar verilmemesi de yasaya aykırı bulundu. Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli iptal kararı ile birlikte 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesine ilişkin uygulama yeniden değerlendirilmesi gerektiği sonucuna varıldı. Kararın detayında, hüküm kurulan kanun maddeleri olan TCK’nin 244/2, 43, 61 ve 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesi ile ilgili açıklamalar da yer almaktadır.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi


1-Sanıkların katılanın bilgisi olmadan katılana ait şifreyi kullanarak e-bildirge ile bilgisayar ortamında katma değer vergisi beyannamesi düzenledikleri iddiasıyla açılan kamu davasında; e-bildirge, haksız ele geçirdeklerini imza ve şifre ile bilgisayar ortamında vergi beyannamesi verilmesi eyleminin de, 5237 sayılı TCK’nin 244/2. maddesinde düzenlenen bilişim sistemine erişimi engelleme, bozma, değiştirme suçunu oluşturduğu gözetilmeden suç vasfında hataya düşülerek sanıkların resmi belgede sahtecilik suçundan mahkumiyetine hükmedilmesi,
2-Kabule göre de;
a-Sanıkların, suç konusu beyannameleri internet üzerinden aynı anda vermiş olduklarının anlaşılması karşısında; tek resmi belgede sahtecilik suçundan hüküm kurulması gerektiği, ancak birden çok sahte belgenin düzenlenmesi ya da kullanılması olgusunun 5237 sayılı TCK'nin 61. maddesi uyarınca temel cezanın belirlenmesi sırasında dikkate alınabileceği gözetilmeden, sanıklar hakkında TCK'nin 43. maddesinin uygulanması suretiyle fazla ceza tayini,
b-Adli emanetin 2010/5265 sırasına kayıtlı emanet eşyanın akıbeti hakkında bir karar verilmemesi yasaya aykırı,
c-5237 sayılı TCK’nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..., sanık ... müdafisi, sanık ... müdafisi ve sanık ...’nin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi uyarınca hükümlerin BOZULMASINA, 20.09.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.