Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/12765 Esas 2022/14672 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi


5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanığın diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
1-Banka veya kredi kurumlarının araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık suçundan verilen hükümde; TCK'nin 158. maddesinin 1. fıkrasının (e), (f), (j), (k) ve (l) bentlerinde sayılan hallerde adli para cezasının tayininde tespit olunacak temel gün, suçtan elde olunan haksız menfaatin iki katından az olmayacak şekilde asgari ve bu miktara yükseltilerek belirlenecek gün sayısı üzerinden arttırma ve eksiltmeler yapıldıktan sonra ortaya çıkacak sonuç gün sayısı ile bir gün karşılığı aynı Kanun'un 52. maddesi uyarınca 20-100 TL arasında takdir olunacak miktarın çarpılması neticesinde sonuç adli para cezasının belirlenmesi gerektiği halde, somut olayda elde edilen haksız menfaat miktarının 21.500 TL olduğu cihetle, adli para cezasına esas temel gün sayısının 2.150 gün olarak belirlenmesi yerine 120 gün şeklinde belirlenip uygulama yapılması ve sonuç cezanın da TCK'nin 158/son maddesi gereğince elde edilen menfaatin iki katından az olamayacağı gerekçe gösterilerek 43.000 TL'ye çıkarılması suretiyle sanık hakkında fazla adli para cezası tayini,
2-Tekerrür uygulamasına esas alınan Alaplı Asliye Ceza Mahkemesinin 14.09.2010 tarihli, 2009/73 Esas ve 2010/268 Karar sayılı mahkumiyet hükmü 14.01.2013 tarihinde kesinleştiğinden tekerrüre esas alınamayacağının ve sanığın adli sicil kaydında tekerrüre esas başkaca mahkumiyet hükmünün de bulunmadığının anlaşılması karşısında, sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağının gözetilmemesi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK‟nin 321. maddesi uyarınca hükümlerin BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Kanun’un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, banka veya kredi kurumlarının araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık suçundan verilen hükümde hüküm fıkrasının adli para cezası ile ilgili kısımlarından "120 gün", "100 gün", "2.000 TL" ve "43.000 TL" ibarelerinin çıkartılarak yerlerine sırasıyla "2.150 gün", "1.791 gün" ve "35.820 TL" ibarelerinin eklenmesi; hüküm fıkralarındaki TCK'nin 58. maddesi uyarınca tekerrür hükümlerinin uygulanmasına yönelik kısımların tamamen çıkarılması suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 20.09.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.