Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/375 Esas 2022/1965 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davalı şirket, müvekkilinin Toprakbank'tan kullandığı krediye müşterek borçlu müteselsil kefil olarak imza attığını, ancak borcun tamamını ödeyemedikleri için borçların yol açtığı sorunların TMSF'nin devralınması sonrasında gündeme geldiğini iddia ederek davanın reddini talep etmiştir. Ancak Mahkeme, davalının üstlendiği borca binaen yapılan ödeme sonrasında davacının davalı şirketten alacaklı olduğunu belirleyerek, davalı şirketten 185.945,00 TL'nin avans faizi ile birlikte tahsil edilerek davacıya verilmesine karar vermiştir. Temyiz eden davalı şirket vekilinin bütün temyiz itirazları reddedilerek kararın onanmasına karar verilmiştir. Kanun maddeleri hakkında herhangi bir bilgi verilmemiştir.

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada İstanbul 18. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 27.10.2020 tarih ve 2017/662 E. - 2020/513 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı şirket vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, Sezin İnşaat ve Taah. A.Ş.’nin Toprakbank A.Ş'den kullandığı krediye müvekkilinin müşterek borçlu müteselsil kefil olarak imza attığını, şirketin borçlarını ödemede güçlük çekmesi üzerine 28.10.1998 tarihinde imzalanan protokol ile şirketin borçlarının belirlendiğini ve belirlenen borcun 745.000 DM’lik kısmını ödemeyi davalıların taahhüt ettiklerini, protokolde belirtilen ödeme planına göre 7 taksidi ödeyen davalıların bakiye 3 takside tekabül eden 223.500 DM'yi ödemediklerini, yıllarca ödenmeyen borcun Toprakbank A.Ş'nin TMSF' ye devri üzerine yeniden gündeme getirildiğini ve TMSF ile davacı Selahattin arasında imzalanan 20.04.2005 tarihli protokol çerçevesinde devralınan borcun % 71.11'lik kısmının ödendiğini, oysa ödenen kısmın içinde davalıların üstlendikleri borcun da bulunduğunu ileri sürerek, 08.08.2005 tarihi itibarıyla 185.948 TL'ye tekabül eden ödemenin temerrüt tarihinden itibaren avans faizi ile birlikte davalılardan rücuen tahsilini istemiştir.
Davalılar vekili, müvekkillerinin 28.10.1998 tarihli protokolün tarafı olmadıklarını, davacı ve Sezin İnş. Taa. A.Ş. ile protokol kapsamında herhangi hukuki ilişkilerinin bulunmadığını savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, uyulan bozma ilamı, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, Konaklı Belediyesi Fen İşleri Müdürlüğü'nün 25/02/2014 tarihli ve 475 sayılı yazılarında, yapı ruhsatında arsa sahibi ve müteahhidinin Sezbay İnşaat olduğu, 05/08/1998 tarihinde davalının tadilat yapı ruhsatı aldığı, inşaatın davalı tarafından tamamlandığı ve iskanın alındığı, 16/05/2001 tarihli yapı kullanma izin belgesinde, inşaatın ayıpsız olarak tamamlandığının görüldüğü dosyaya celp edilen tapu kaydından arsa malikinin davalı olduğu, davacının inşaat işleri ile ilgili bir ilgisinin olmadığı taşınmazdaki ayıplardan davacının herhangi bir sorumluluğunun olmadığı, davalının üstlendiği borca binaen yapılan ödemeye istinaden davacının, davalı şirketten dava tarihi itibariyle 185.945,00TL alacaklı olduğu gerekçesiyle davanın kabulü ile 185.945,00 TL'nin 08/08/2005 tarihinden itibaren işleyecek avans faizi ile birlikte davalı şirketten alınarak davacıya verilmesine karar verilmiştir.
Kararı, davalı şirket vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı şirket vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı şirket vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 9.526,90 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalı şirketten alınmasına, 16/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.