Davacı ... vek. Av. ... ile davalı ... Aş. Vek. Av. ... aralarındaki menfi tespit davası hakkında Bafra Sulh Hukuk Mahkemesinden verilen 29.11.2011 gün ve 388-1813 sayılı hükmün davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşuldu.

- K A R A R -

Davacı vekili, davalı bankanın davacı aleyhine icra takibi yaptığını, davacının icra takibinden önce borcu ödediğini belirterek davacının borçlu olmadığının tespitine ve % 40 tazminata karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davacının ödemiş olduğu miktarların borçtan mahsup edilerek bakiye borç miktarı yönünden takip yapıldığını belirterek davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, davacının borcunu ödemediği, davacının davalıya 927,55 TL asıl alacak, 460,00 L kat öncesi işlemiş faizi ve 23,15 TL kat öncesi gecikme faizi BSMV si olmak üzere toplam 1.413,90 TL borçlu olduğu , davalı bankanın 11,67 TL fazla borç tahsilini istediği gerekçesiyle davanın kısmen kabul kısmen reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
5219 sayılı kanun ile yapılan değişiklik sonucu HUMK.nun 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanunun 19. md.siyle HUMK.a eklenen Ek-Madde 4"te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2011 yılı için 1540 TL.dir.
Temyize konu edilen miktarın 1.413,90 TL olması nedeniyle 29/11/2011 tarihli karar kesin niteliktedir. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davacı vekilinin temyiz isteminin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının REDDİNE, peşin harcın istek halinde iadesine 12.02.2013 gününde oybirliğiyle karar verildi.