Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/4097 Esas 2022/2033 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Uşak 2. Asliye Hukuk Mahkemesi'nin verdiği karar düzeltme talebi kabul edilemeyen bir davaya ilişkin kararın, dava sonucuna göre asıl davada davanın reddine, birleşen davada ise takibe yönelik ödenen bedel yönünden karar verilmediği belirtiliyor. Kararın düzeltilmesini talep eden tarafın istemi reddediliyor ve karar düzeltme harcı ile para cezası alınarak Hazine'ye kaydedilmesi kararlaştırılıyor. Bu Karar, HUMK 440-442/3 maddelerine göre verilmiştir. HUMK 440 madde, kararda açıkça gözlemlenen bir hukuki hatanın düzeltilmesi taleplerini; HUMK 442/3 madde ise hakim kararına yapılan itirazların ret edilmesi durumunda alınacak para cezasını açıklamaktadır.

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Uşak 2. Asliye Hukuk Mahkemesi'nce verilen 22.01.2019 gün ve 2018/975 - 2019/78 sayılı kararı düzeltilerek onayan Daire'nin 08.02.2021 gün ve 2020/3710 - 2021/964 sayılı kararı aleyhinde asıl davada davalı-birleşen davada davacı ... vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği de anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Asıl davada davacılar vekili, davacı ... A.Ş.'ye ait malların baskı işlemi için davacı Goel Ltd. Şti.'ye gönderildiğini, malların burada işlem bittikten sonra İstanbul'a geri gönderilmek üzere davalı ...'a ait ve davalı ...'ın sevk ve idaresindeki araca yüklendiğini, ancak taşıma için teslim edilen malların alıkonulduğunu, davalıların alacaklı olduklarını ve mallar üzerinde hapis hakkını kullandıklarını iddia ettiklerini, taşıma ücretinin davalı ...'a ödendiğini, başkaca borçlarının olmadığını ileri sürerek davacıların borçlu olmadıklarının tespitini talep ve dava etmiştir.
Asıl davada davalılar vekili, davalı ...'a husumet yöneltilemeyeceğini, üzerinde hapis hakkı kullanılan tekstil ürünlerinin nakliyesinden doğan alacağın davalı ...'a ait olduğunu, belirterek davanın reddini talep etmiştir.
Birleşen davada davacı vekili, davacının davalılardan nakliye işlerinden dolayı alacaklı olduğunu, takip tarihinden sonra yapılan ödemelerin mahsubu ile 24.043,82 TL alacağının kaldığını, davacının hapis hakkını kullandığını, taşınır rehninin paraya çevrilmesi yoluyla yapılan takibin davalıların itirazı üzerine durduğunu ileri sürerek itirazın iptaline ve % 40 tazminata hükmedilmesini talep ve dava etmiştir.
Birleşen davada davalılar vekili davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya göre asıl dava yönünden; davacılar tarafından davalı ... aleyhine açılan davanın husumet yokluğundan reddine, davacıların, davalı ...'a taşıma işinden dolayı 38.100,00 TL borçlu bulundukları ve bu borcun ödenmiş olduğu, geriye kalan 7.829,00 TL bakımından ise davalı ...'a borçlu olmadıklarının tespitine; birleşen dava yönünden; takibe yönelik ödenen 38.100,00 TL bedel yönünden dava konusuz kaldığından karar verilmesine yer olmadığına, 7.829,00 TL yönünden ise icra takibine vaki itirazın iptali isteminin reddine dair verilen karar, asıl davada davalı birleşen davada davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine Dairemizce düzeltilerek onanmıştır.
Asıl davada davalı-birleşen davada davacı vekili bu kez karar düzeltme talebinde bulunmuştur.
Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, asıl davada davalı-birleşen davada davacı vekilinin HUMK 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, asıl davada davalı-birleşen davada davacı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK 442. maddesi gereğince REDDİNE, aşağıda yazılı bakiye 213,00 TL karar düzeltme harcının ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK 442/3. maddesi hükmü uyarınca takdiren 1.419 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyen asıl davada davalı-birleşen davada davacı ...'tan alınarak Hazine'ye gelir kaydedilmesine, 17/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.