Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/16147 Esas 2022/14900 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme kararı, iki suçtan verilen mahkumiyet hükümlerinin temyiz incelemesi sonucunu içermektedir. Resmi belgede sahtecilik suçundan verilen hüküm onanırken, nitelikli dolandırıcılık suçundan verilen hükümde sanığın menfaat miktarının yanlış belirlenmesi nedeniyle hüküm bozulmuştur. Kanun olarak ise, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi ve 158/1-d maddesi kararda geçmektedir.

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi

1) Resmi belgede sahtecilik suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz incelemesinde:
5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hukuka uygun yöntemlerle elde edilen delillerin değerlendirilerek fiilin sanık tarafından işlendiğinin tespit edildiği, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezanın kanuni takdir sınırlarında uygulandığı tüm dosya kapsamından anlaşılmakla, sanık müdafisinin temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden hükmün ONANMASINA,
2) Nitelikli dolandırıcılık suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz incelemesinde:
5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş, sanığın eylemi, kredi işlemleri sırasında sahte nüfus cüzdanı kullanılması yönüyle aynı zamanda 5237 sayılı TCK’nin 158/1-d maddesine de temas etmesine rağmen ... cezanın belirlenmesinde bu durumun göz ardı edilmesi suretiyle eksik ceza tayini, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, sanık müdafisinin diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
Suçtan elde edilen menfaat miktarının 20.000 TL olması karşısında, TCK'nin 158/1-son maddesi gereği 2000 gün üzerinden adli para cezası belirlenmeye başlanması gerekirken, alt sınırdan ayrılmaya dair ayrı gerekçe konulmaksızın hükümde para cezasının 4000 gün üzerinden belirlenmeye başlanması suretiyle sanık hakkında fazla ceza tayini;
Yasaya aykırı, sanık müdafisinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun aynı Kanun’un 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasının adli para cezası ile ilgili kısmından sırasıyla "4000 gün", "5333 gün", "4444 gün", (4444x20=88880) "88.880 TL" ibarelerinin çıkarılması ile yerine sırasıyla "2000 gün", "2666 gün", "2221 gün", (2221x20=44420) "44.420 TL" ibarelerinin eklenmesi suretiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 22.09.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.