Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2022/3953 Esas 2022/5691 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜMLER :1)Konya 12. Asliye Ceza Mahkemesinin 30/06/2015 tarih ve 2014/47 Esas, 2015/468 Karar sayılı kararı ile; sanığın kasten yaralama suçundan 5237 TCK'nin 86/1, 86/3-e, 62, 53, 58. maddeleri uyarınca 1 yıl 3 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluğuna, tekerrür hükümlerinin uygulanmasına dair kararı,
2)Bu kararın sanık tarafından temyiz edilmesi üzerine, Yargıtay 8. Ceza Dairesinin 10/09/2020 tarih ve 2018/11603 Esas, 2020/15373 Karar sayılı ilamı ile bozulmasından sonra;
3)Bozma ilamına uyan Konya 12. Asliye Ceza Mahkemesinin 16/03/2021 tarih ve 2020/557 Esas, 2021/222 Karar sayılı kararı ile; sanığın kasten yaralama suçundan 5237 TCK'nin 86/2, 86/3-e, 62, 53, 58. maddeleri uyarınca 5 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, hak yoksunluğuna, tekerrür hükümlerinin uygulanmasına dair kararı.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Mahalli mahkemece bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık hakkında mağdura yönelik kasten yaralama suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suçun niteliği tayin ve takdire ilişen cezayı azaltıcı sebeplerin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, sanığın savunmaları inandırıcı gerekçelerle değerlendirilip reddedilmiş, bozma üzerine verilen hükümde düzeltilen neden dışında bir isabetsizlik görülmediğinden, sanığın bir sebebe dayanmayan temyiz sebeplerinin reddine,
Ancak;
Sanığın tekerrüre esas alınan Konya 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 05.07.2005 tarihli ve 2003/1063 Esas, 2005/801 Karar sayılı ilamına konu suçu çocuk yaşta işlediği halde, 5237 sayılı TCK’nin 58/5. maddesi gereğince fiili işlediği sırada on sekiz yaşını doldurmamış olan kişilerin işlediği suçlar dolayısıyla tekerrür hükümlerinin uygulanamayacağı gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenle 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca tebliğnamedeki düşünceye uygun olarak BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden 1412 sayılı CMUK'un 322. maddesi gereğince, hüküm fıkrasından tekerrür hükümlerinin uygulanmasına ilişkin paragrafın çıkarılarak yerine “Mükerrir sanık hakkında Konya 9. Asliye Ceza Mahkemesinin 27.04.2007 tarihli ve 2006/26184 Esas, 2007/304 Karar sayılı ilamıyla, 5237 sayılı TCK'nin 142/1-b maddesine istinaden hükmedilen 2 yıl 4 ay hapis cezasına ilişkin mahkumiyetinin hükmünün tekerrüre esas alınmasına, sanık hakkında 5237 sayılı TCK'nin 58/6. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimi ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 14.06.2011 tarihli, 2011/2-60 Esas, 2011/126 sayılı kararında ayrıntıları belirtildiği üzere, 5275 sayılı Kanun'un 108/2. maddesi uyarınca mükerrir olan sanık hakkında koşullu salıverme süresine eklenecek miktarın kazanılmış hakkı nedeniyle Konya 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 05.07.2005 tarihli ve 2003/1063 Esas, 2005/801 Karar sayılı ilamıyla, 5237 sayılı TCK'nin 142/1-b, 31/3. maddelerine istinaden hükmedilen 1 yıl 2 ay hapis cezasına ilişkin mahkumiyeti esas alınarak belirlenmesine” şeklindeki paragrafın eklenmesi suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 27.06.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.