Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2022/7155 Esas 2022/5638 Karar Sayılı İlamı

(KANUN YARARINA BOZMA İSTEMİ)


Kasten adam öldürme suçundan İstanbul 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 07/11/2005 tarihli ve 2004/431 Esas, 2005/359 sayılı kararı ile 15 yıl hapis cezasına hükümlü ...'in, cezasının infazı sırasında, ... 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 10/11/2008 tarihli ve 2008/1111 müteferrik sayılı kararı ile 11/11/2008 tarihinden itibaren geçerli olmak üzere şartla tahliye edilmesini müteakip, hükümlünün denetim süresi içerisinde 06/09/2013 tarihinde işlemiş olduğu kasıtlı suçtan dolayı mahkum edilmesi sebebiyle şartla tahliyenin geri alınmasına, ikinci suçun işlendiği 06/09/2013 tarihi ile bihakkın tahliye tarihi olan 10/11/2017 tarihi arasındaki sürenin aynen infazına dair İstanbul 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 05/09/2018 tarihli ve 2004/431 Esas, 2005/359 sayılı ek kararına karşı yapılan itirazın reddine ilişkin İstanbul 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 18/09/2018 tarihli ve 2018/1164 değişik iş sayılı kararını takiben, 15/04/2020 tarihinde Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun İle Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun ile değişik 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkında Kanun'un 107/13-a maddesinde yapılan değişiklik kapsamında hükümlünün şartla tahliyesinin geri alınmasına dair kararının yeniden değerlendirilmesine ilişkin talebinin kabulü ile 05/09/2018 tarihli ek kararın kaldırılmasına ve hükümlünün almış olduğu 1 ay hapis cezasının iki katı olan 2 ay süre ile şartla tahliyenin geri alınmasına ilişkin İstanbul 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 15/04/2020 tarihli ve 2004/431 Esas, 2005/359 sayılı ek kararını takiben,
Hükümlünün denetim süresi içerisinde işlemiş olduğu başka suçlara ilişkin cezalarının olduğunun tespit edilmesi üzerine bu cezaların iki katının alınması halinde hükümlünün aleyhine olacağından bahisle Cumhuriyet savcılığının talebinin reddi ile 15/04/2020 tarihli ek kararın kaldırılmasına ve 05/09/2018 tarihli kararın aynen devamına dair İstanbul 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 24/04/2020 tarihli ve 2004/431 Esas, 2005/359 sayılı ek kararını müteakip,
Hükümlünün denetim süresinde işlemiş olduğu suçlardan dolayı almış olduğu hapis cezalarının iki katı sürenin bihakkın tahliye tarihini aşmamak üzere geri alınmasına ilişkin Cumhuriyet savcılığının talebinin reddine ilişkin İstanbul İnfaz Hakimliğinin 28/10/2021 tarihli ve 2021/18932 Esas, 2021/19214 sayılı kararına karşı yapılan itirazın reddine ilişkin mercii İstanbul 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 16/11/2021 tarihli ve 2021/1115 değişik iş sayılı kararı ile ilgili olarak;
Dosya kapsamına göre, somut olayda hükümlünün İstanbul 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 07/11/2005 tarihli ve 2004/431 Esas, 2005/359 sayılı kararıyla hükmedilen 15 yıl hapis cezasına ilişkin kararın infazı için ilk kez ceza infaz kurumuna 13/07/2007 tarihinde alındığı ve Eskipazar Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından hazırlanan 26/10/2007 tarihli ve 2007/318 ilamat sayılı müddetnameye göre hakederek tahliye tarihinin 10/11/2017, koşullu salıverilme tarihinin 11/11/2008 olarak belirlendiği,
... 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 10/11/2008 tarihli ve 2008/1111 müteferrik sayılı kararı ile 647 sayılı Cezaların İnfazı Hakkında Kanun'un 19. maddesi uyarınca 11/11/2008 tarihinden itibaren geçerli olmak üzere şartla tahliye edildiği,
Her ne kadar İstanbul İnfaz Hakimliğinin 28/10/2021 tarihli ve 2021/18932 Esas, 2021/19214 sayılı kararı ile 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 7/3. maddesi uyarınca koşullu salıverme oranlarının lehe uygulama ilkesi gereği 5275 sayılı Kanun'un 107/6. maddesinin uygulanabileceği, hükümlünün denetim süresinin 12/11/2011 tarihinde dolduğu gerekçesiyle şartla tahliyenin geri alınması talebinin reddine karar verilmiş ise de,
İnfaz hukukunda hükümlünün ceza evinde geçirmesi gereken süre ile koşullu salıverildikten sonra belirlenen denetim süreleri bakımından lehine olan hükümlerin alınarak karma bir uygulama yapılmasının mümkün olmadığı, hükümlünün 647 sayılı Kanun uyarınca şartla tahliye edildiği, bu nedenle 647 sayılı Kanun’un hükümlünün ceza evinde geçirmesi gereken süre bakımından da lehe olduğu, çapraz ve karma bir uygulama yapılamayacağının anlaşılması karşısında, denetim süresinin 5275 sayılı Kanuna göre tayin edilemeyeceği ve hükümlünün koşullu salıverildikten sonra belirlenen denetim süresinin 647 sayılı Kanuna göre belirlenmesi gerektiği, bu sürenin ise bihakkın tahliye tarihi olan 10/11/2017 tarihine kadar devam edeceği gözetilerek yapılan değerlendirmede,
Hükümlünün şartla tahliye edilmesini müteakip, trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan Vize (Kapatılan) Sulh Ceza Mahkemesinin 03/04/2014 tarihli ve 2013/287 Esas, 2014/141 sayılı kararı ile 1 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, suç tarihinin 06/09/2013 olduğu, yaralama suçundan Beykoz 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 18/10/2017 tarihli ve 2015/329 Esas, 2017/628 sayılı kararı ile 1 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, suç tarihinin 12/03/2015 olduğu, yaralama suçundan Beykoz 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 15/02/2018 tarihli ve 2016/414 Esas, 2018/121 sayılı kararı ile 11 ay 7 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, suç tarihinin 21/04/2016 olduğu, hırsızlık ve işyeri dokunulmazlığını ihlal etme suçlarından İstanbul 16. Asliye Ceza Mahkemesinin 12/04/2018 tarihli ve 2016/713 Esas, 2018/312 sayılı kararı ile toplam 7 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, suç tarihinin 27/10/2016 olduğu, belirtilen suçların denetim süresi içerisinde işlendiği anlaşılmakla,
Somut olayda, hükümlünün şartla tahliye edilmesi sonrasında deneme süresi içerisinde işlediği suçlar sebebiyle yapılacak hesaplamaya göre,
a-Hükümlünün 06/09/2013 tarihinde işlediği trafik güvenliğini tehlikeye sokma
suçundan Vize (Kapatılan) Sulh Ceza Mahkemesinin 03/04/2014 tarihli ve 2013/287 Esas, 2014/141 sayılı kararıyla 1 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmesi nedeniyle, bu cezanın iki katı olan 2 aylık süreyi kapsayan 06/09/2013-06/11/2013 tarihleri arasındaki sürenin 60 günlük sürenin,
b-12/03/2015 tarihinde işlediği yaralama suçundan Beykoz 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 18/10/2017 tarihli ve 2015/329 Esas, 2017/628 sayılı kararıyla 1 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmesi nedeniyle, bu cezanın iki katı olan 2 yıllık süreyi kapsayan 12/03/2015-12/03/2017 tarihleri arasındaki sürenin,
c-21/04/2016 tarihinde işlediği yaralama suçundan Beykoz 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 15/02/2018 tarihli ve 2016/414 Esas, 2018/121 sayılı kararıyla 11 ay 7 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmesi nedeniyle, bu cezanın iki katı olan 22 ay 14 günlük süreyi kapsayan 21/04/2016-04/01/2018 tarihleri arasındaki sürenin hükümlünün bihakkın tahliye tarihi olan 10/11/2017 tarihini geçeceği anlaşılmakla, ikinci suçun işlendiği 12/03/2015 tarihi ile 10/11/2017 tarihleri arasındaki 974 günlük sürenin geri alınmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 06/05/2022 gün ve 94660652-105-59-28415-2021-Kyb sayılı yazılı istemlerine müsteniden Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının tebliğnamesi ile Dairemize ihbar ve dava evrakı gönderilmekle, incelenerek gereği düşünüldü;

TÜRK MİLLETİ ADINA

Kanun yararına bozma talebine dayanılarak Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen tebliğnamedeki bozma isteği incelenen dosya kapsamına göre açıklanan sebeple yerinde görüldüğünden, İstanbul 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 16/11/2021 tarihli ve 2021/1115 değişik iş sayılı kararının 5271 sayılı CMK'nin 309. maddesi uyarınca KANUN YARARINA BOZULMASINA, diğer işlemlerin yapılabilmesi için dosyanın Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 27/06/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.