Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/1372 Esas 2022/14968 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Karar, 5271 sayılı CMK’nin 231/8 maddesi uyarınca, hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının kesinleştiği tarihten, denetim süresi içinde ikinci suçun işlendiği tarihe kadar dava zamanaşımının durduğu gözetilerek verilmiştir. Kararda, TCK'nin 86/2. maddesi uyarınca hükmolunan basit yaralama suçunun, hükmün açıklanmasına neden olduğu belirtilmiştir. Ayrıca, 5237 sayılı TCK’nin 86/2. maddesinde düzenlenen yaralama suçunun değişiklikten önce de uzlaşma kapsamında olduğu vurgulanmıştır. Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 25.10.2018 tarihli ilamına göre, 5271 sayılı CMK’nin 253/18 maddesi gereği “uzlaştırmanın sonuçsuz kalması halinde tekrar uzlaştırma yoluna gidilmez” hükmü karşısında, yeniden uzlaşma yoluna gidilemeyeceği belirtilmiştir. Hüküm, sanığın temyiz nedenleri yerinde görülmediği gerekçesiyle oy birliğiyle onanmıştır.

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi



5271 sayılı CMK’nin 231/8-son cümlesi uyarınca, hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının kesinleştiği 11.04.2012 tarihinden, denetim süresi içinde ikinci suçun işlendiği 15.10.2014 tarihine kadar dava zamanaşımının durduğu gözetilerek ve hükmün açıklanmasına neden olan kasıtlı suçun, TCK'nin 86/2. maddesi uyarınca hükmolunan basit yaralama suçu olduğu; 6763 sayılı Kanun'un 35. maddesi ile değişik 5271 sayılı Kanun’un 254. maddesi “uzlaştırma işlemlerinin yerine getirilmesi için uzlaştırma bürosuna gönderilir” şeklinde değiştirilmiş ise de, 5237 sayılı TCK’nin 86/2. maddesinde düzenlenen yaralama suçunun değişiklikten önce de uzlaşma kapsamında olduğu, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25.10.2018 tarihli, 2018/4-394 Esas ve 2018/478 Karar sayılı ilamında da belirtildiği üzere, 5271 sayılı CMK’nin 253/18 maddesi gereği “uzlaştırmanın sonuçsuz kalması halinde tekrar uzlaştırma yoluna gidilmez” hükmü karşısında, yeniden uzlaşma yoluna gidilemeyeceği anlaşılmakla yapılan incelemede;
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hukuka uygun yöntemlerle elde edilen delillerin değerlendirilerek fiilin sanık tarafından işlendiğinin tespit edildiği, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezanın kanuni takdir sınırlarında uygulandığı tüm dosya kapsamından anlaşılmakla, sanığın temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden hükmün ONANMASINA, 26.09.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.