Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/7956 Esas 2022/15090 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, ön ödeme sonucu verilen düşme kararlarının da 5271 sayılı CMK'nin 223. maddesinde sayılan hükümlerden olduğunu ve temyiz edilebilirlik sınırının belirlenmesinde ön ödemeye esas alınan miktarın dikkate alınması gerektiğini belirtiyor. Ancak, 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereğince hüküm tarihi itibarıyla halen uygulanma zorunluluğu bulunan 1412 sayılı CMUK’nin 305. maddesinin 2. fıkrasının 1. bendine göre temyiz kesinlik sınırının belirlenmesi gerektiğini vurguluyor. Bu kapsamda, 5320 sayılı Kanun’un geçici 2. maddesi uyarınca temyiz kesinlik sınırının 14.04.2011 tarihinden itibaren 3.000 TL'ye çıkartıldığına dikkat çekiliyor. Kararda, sanığın 5809 sayılı Kanun’a aykırılık suçundan ön ödemeye esas alınan miktarın kesinlik sınırının altında kaldığı anlaşıldığından, Cumhuriyet savcısının temyiz isteminin reddedilmesine karar verildiği belirtiliyor. Kanun maddeleri açıklanarak kararın gerekçesi sunuluyor.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi

Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 31.12.2012 tarihli, 2011/3-222 Esas ve 2012/5 Karar sayılı kararında da vurgulandığı üzere, ön ödeme sonucu verilen düşme kararları da 5271 sayılı CMK'nin 223. maddesinde sayılan hükümlerden olup, bu kararların temyiz edilebilirlik sınırının 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereğince hüküm tarihi itibarıyla halen uygulanma zorunluluğu bulunan 1412 sayılı CMUK’nin 305. maddesinin 2. fıkrasının 1. bendine göre saptanması gerektiğinden, ön ödemeye esas alınan miktarın temyiz edilebilirlik sınırını tayin edeceği nazara alındığında; 14.04.2011 tarihli ve 27905 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanan 6217 sayılı Kanun’un 26. maddesi ile değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’un geçici 2. maddesi uyarınca temyiz kesinlik sınırının 14.04.2011 tarihinden itibaren 3.000 TL'ye çıkartılmış olması karşısında, sanık hakkında verilen ve 5809 sayılı Kanun’a aykırılık suçundan ön ödemeye esas alınan 1.258,13 TL'nin miktar itibarıyla belirtilen kesinlik sınırının altında kaldığı anlaşıldığından, Cumhuriyet savcısının temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 317. maddesi gereğince REDDİNE, 27.09.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.