Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/9405 Esas 2022/15092 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme kararında, ön ödeme sonucu verilen düşme kararlarının temyiz edilebilirliğinin sınırının belirlenmesi gerektiği vurgulanmıştır. Bu sınırın, ön ödemeye esas alınan miktarın belirlediği ve 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun geçici 2. maddesi uyarınca 14.04.2011 tarihinden itibaren 3.000 TL'ye çıkartıldığı belirtilmiştir. Bu nedenle, sanık hakkında verilen ve 5809 sayılı Kanun’a aykırılık suçundan ön ödemeye esas alınan 1.018 TL'nin bu sınırın altında kaldığı anlaşıldığından, katılan vekilinin temyiz isteminin reddine karar verilmiştir. Kararda, temyiz edilebilirlik sınırının belirlenmesinde uygulanması gereken kanun maddeleri 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 223. maddesi ve 1412 sayılı Ceza Muhakemesi Usulü Kanunu'nun 305. maddesinin 2. fıkrasının 1. bendi olarak belirtilmiştir. Ayrıca, temyiz kesinlik sınırının belirlenmesinde uygulanması gereken kanun maddesi de 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 8. maddesi olarak açıklanmıştır.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi


Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 31.12.2012 tarihli, 2011/3-222 Esas ve 2012/5 Karar sayılı kararında da vurgulandığı üzere, ön ödeme sonucu verilen düşme kararları da 5271 sayılı CMK'nin 223. maddesinde sayılan hükümlerden olup, bu kararların temyiz edilebilirlik sınırının 5320 sayılı Kanun’un 8. maddesi gereğince hüküm tarihi itibarıyla halen uygulanma zorunluluğu bulunan 1412 sayılı CMUK’nin 305. maddesinin 2. fıkrasının 1. bendine göre saptanması gerektiğinden, ön ödemeye esas alınan miktarın temyiz edilebilirlik sınırını tayin edeceği nazara alındığında; 14.04.2011 tarihli ve 27905 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanan 6217 sayılı Kanun’un 26. maddesi ile değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’un geçici 2. maddesi uyarınca temyiz kesinlik sınırının 14.04.2011 tarihinden itibaren 3.000 TL'ye çıkartılmış olması karşısında, sanık hakkında verilen ve 5809 sayılı Kanun’a aykırılık suçundan ön ödemeye esas alınan 1.018 TL'nin miktar itibarıyla belirtilen kesinlik sınırının altında kaldığı anlaşıldığından, katılan vekilinin temyiz isteminin 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 317. maddesi gereğince REDDİNE, 27.09.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.