Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2022/5445 Esas 2022/5935 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından kasten yaralama suçu işlediği gerekçesiyle sanığa \"5 ay\" hapis cezası verilmiştir. Katılma talebinden vazgeçen Aile ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı vekili lehine vekalet ücretine hükmedilmesi gerektiği belirtilerek, karar bu sebeple bozulmuştur. Sanığın temyiz sebepleri yerinde görülmüş olup hüküm fıkrasından vekalet ücretine ilişkin kısım çıkartılarak karar onanmıştır.
Kanun Maddeleri: TCK'nin 86/2, 86/3-a, 62, 53. maddeleri; CMK'nin 243, 242/1, 260/1 maddeleri; 5237 sayılı TCK'nin 53/1. maddesi; 7242 sayılı Kanun'un 10. maddesi ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin 3. fıkrasının 1. cümlesi; 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi; 1412 sayılı CMUK’un 317, 321 ve 322. maddeleri.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ :Kasten yaralama
HÜKÜM :TCK'nin 86/2, 86/3-a, 62, 53. maddeleri uyarınca "5 ay" hapis cezasına mahkumiyet
TEMYİZ EDENLER : Sanık, katılan vekili


TÜRK MİLLETİ ADINA

Mahalli mahkemece bozma üzerine verilen hüküm sanık ... katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya okunarak incelendi;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Katılan bakanlık vekilinin temyiz talebinin incelenmesinde;
Katılan Bakanlık vekilinin katılma talebinden vazgeçtiğini bildirmiş olması nedeni ile CMK'nin 243. maddesine göre katılmanın hükümsüz kaldığı, bu nedenle katılan sıfatı bulunmayan mağdur vekilinin 5271 sayılı CMK'nin 242/1 ve 260/1 maddeleri gereğince hükmü temyize hak ve yetkisi bulunmadığı anlaşıldığından temyiz talebinin 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2) Sanığın temyiz talebinin incelenmesinde;
Sanık hakkında 5237 sayılı TCK'nin 53/1. maddesi uygulanmamış ise de, Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesindeki bazı ibarelerin iptal edilmesi ve 15/04/2020 tarihinde yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin 3. fıkrasının 1. Cümlesine “ertelenen veya” ibaresinden sonra gelmek üzere “denetimli serbestlik tedbiri uygulanarak cezası infaz edilen” ibarelerinin eklenmesi nedeniyle hak yoksunlukları yönünden sanığın hukuki durumunun infaz aşamasında gözetilebileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın mağdura yönelik kasten yaralama suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin, cezayı azaltıcı takdiri indirim sebeplerinin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, sanık savunmaları inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre bozma üzerine verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanığın, suçu bilerek işlemediğine, beraatine karar verilmesi gerektiğine yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddine,
Ancak;
Katılma talebinden vazgeçen Aile Ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı vekili lehine vekalet ücretine hükmolunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenle 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesi ile değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılanmayı gerektirmediğinden, aynı Kanun'un 322. maddesi uyarınca, hüküm fıkrasından vekalet ücretine ilişkin kısmın çıkartılması suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 29.06.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.