Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2022/4181 Esas 2022/5848 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, mağdur ve katılana yönelik kasten yaralama suçundan ötürü 15 ay hapis cezası almış ve karar Yargıtay 3. Ceza Dairesi tarafından bozulmuştur. Yeniden yapılan yargılama sonucu, sanık yine aynı suçlarda 15 ay hapis cezasına çarptırılmış ve karar temyiz edilmiştir. Ancak, mahkumiyete yeterli delil bulunmadığına yönelik temyiz sebepleri reddedilmiş ve karar onanmıştır. Kanun maddeleri ise şöyle sıralanmaktadır: TCK'nin 86/2, 86/3-e, 53 ve 58. maddeleri.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜMLER :1)Kozan 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 26/05/2016 tarih ve 2015/519 Esas, 2016/439 Karar sayılı kararı ile; sanık ... hakkında mağdur ... ve katılan ...'ya yönelik kasten yaralama suçundan ayrı ayrı; TCK'nin 86/2, 86/3-e, 53, 58. maddeleri uyarınca 15 ay hapis cezası ile mahkumiyetine karar verildiği,
Hükümlerin sanık müdafiince temyiz edilmesi üzerine, 2)Yargıtay 3.Ceza Dairesinin 27.10.2020 tarih ve 2020/9601 Esas, 2020/14815 Karar sayılı kararı ile bozulduğu,
3)Kozan 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 11/11/2021 tarih ve 2020/446 Esas, 2021/730 Karar sayılı; sanık ... hakkında mağdur ... ve katılan ...'ya yönelik kasten yaralama suçundan ayrı ayrı; TCK'nin 86/2, 86/3-e, 53, 58. maddeleri uyarınca 15 ay hapis cezası ile mahkumiyetine dair kararı.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Mahalli mahkemece bozma üzerine verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü;
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık ... hakkında mağdur ... ve katılan ...'ya yönelik kasten yaralama suçlarının sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suçların niteliği tayin, cezayı azaltıcı sebep bulunmadığı takdir kılınmış, sanığın savunmaları inandırıcı gerekçelerle değerlendirilip reddedilmiş; incelenen dosyaya göre bozma üzerine verilen hükümlerde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin; mahkumiyete yeterli delil bulunmadığına, lehe hükümlerin uygulanması gerektiğine yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddiyle, hükümlerin tebliğnamedeki düşünceye uygun olarak ONANMASINA, 29.06.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.