Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/8935 Esas 2022/2312 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davalı tasfiye memuru, ihyası istenen şirketin İstanbul 22. İş Mahkemesi'nde kapatıldığını öğrenmesi üzerine, şirketin ihyası için dava açan davacı vekiline karşı İstanbul Asliye Ticaret Mahkemesi'nde karşı dava açmıştır. İlk derece mahkemesi, davacının dava açma hakkının bulunduğunu ve şirketin ihyasına karar vermiştir. Ancak davalı tasfiye memuru bu kararı istinaf etmiştir. İstinaf mahkemesi, ilke derece mahkemesinin kararında bir hukuka aykırılık olmadığına karar vererek istinaf başvurusunu reddetmiştir. TTK'nın 547. maddesi uyarınca ek tasfiye için bir süre ve zamanaşımının olmadığı belirtilerek, ihyasına karar verilen şirketin TTK'nın 547. maddesi uyarınca ek tasfiyesine de karar verilmiştir. Kanun maddeleri: TTK 547. madde.

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 14. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada İstanbul 21. Asliye Ticaret Mahkemesi'nce verilen 05.02.2020 tarih ve 2019/676 E. - 2020/72 K. sayılı kararın davalı tasfiye memuru tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 14. Hukuk Dairesi’nce verilen 17.06.2021 tarih ve 2021/474 E. - 2021/792 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı tasfiye memuru tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, ihyası istenen tasfiye halinde Hasibe Tekstil İnşaat Sanayi ve Ticaret Ltd. şirketi aleyhinde İstanbul 22. İş Mahkemesi'nin 2018/481 esas sayılı dosyasında yargılama yapıldığını, ancak davalının tasfiye sonucu kapanmış olduğunun öğrenildiğini, bunun üzerine iş mahkemesince ihya için süre verildiğinden, anılan şirketin ihyasına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı ..., davaya cevap vermemiştir.
Zorunlu dava arkadaşlığı hükümleri uyarınca davaya dahil edilen davalı tasfiye memuru, tasfiyenin usulune uygun yapılıp sonuçlandırıldığını savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece, toplanan deliller ve tüm dosya kapsamına göre, ihyası istenen şirketin İstanbul 22. İş Mahkemesi'nin 2018/481 esas sayılı dosyasında davalı olduğu, davacının dosya davacısı olduğu, şirketin tasfiye sonucu kapatıldığı ancak hakkında dava bulunduğundan ihyasını istemekte davacı tarafın hukuki yararının bulunduğu, TTK'nın 547. maddesi uyarınca ek tasfiye için bir süre ve zamanaşımının olmadığı, talebin haklı olduğu, İstanbul 22. İş Mahkemesi'nin 2018/481 esas sayılı dosyası ve bu dosya ile ilgili infaz ve idari tescil konuları ile sınırlı olmak üzere ihyasına ve TTK'nın 547. maddesi uyarınca ek tasfiyesine karar verilmiş, kararı davalı tasfiye memuru istinaf etmiştir.
İstinaf mahkemesince,ilk derece mahkemesinin kararı usul ve esas yönünden hukuka uygun olduğu gerekçesiyle davalı tasfiye memuru vekilinin tüm istinaf başvuru nedenleri yerinde görülmediğinden, HMK'nın 353/1.b.1. maddesi uyarınca istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiş, kararı davalı tasfiye memuru temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı tasfiye memurunun temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 21,40 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalı Tasfiye Memuru'ndan alınmasına, 23/03/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.