Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2022/6517 Esas 2022/15423 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkemenin kararı, dolandırıcılık suçu kapsamında yapılan bir yargılama sonucunda sanığın mahkumiyetine ilişkindir. Ancak, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı'nın yaptığı kanun yararına bozma istemi sonucu, kararın hukuka aykırı olduğu belirtilerek, sanığın infazının durdurulması ve dosyanın Yargıtay'a iadesi talep edilmiştir. Sanığın internet sitesi üzerinden katılana para verilebileceği sözüyle hesabına para yatırdığı ancak katılanın parayı alamadığı gerekçesiyle dolandırıcılık suçlamasıyla yargılanmakta olduğu belirtilmiştir. Kanun maddeleri olarak, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 157, 50/1-a ve 52. maddeleri ile 158/1-f maddesi (bilişim sistemleri ile dolandırıcılık) anılmıştır.

Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü’nün 23.06.2022 tarih ve 2021/29208 sayılı kanun yararına bozma istemine atfen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen 07.07.2022 tarih ve KYB-2022/96793 sayılı ihbarname ile;
Dolandırıcılık suçundan sanık ...'nün, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 157, 50/1-a ve 52. maddeleri gereğince 7.300,00 Türk lirası ve 100,00 Türk Lirası adlî para cezaları ile cezalandırılmasına dair İstanbul 23. Asliye Ceza Mahkemesinin 02/06/2016 tarihli ve 2013/332 esas, 2016/244 sayılı kararının "anılan kararın adı geçen sanıkla birlikte aynı eylemden mahkumiyet kararı verilen diğer sanık ... ...tarafından temyiz edilmesi üzerine Yargıtay 15. Ceza Dairesinin 20/05/2021 tarihli ve 2021/ esas, 2019/10913 karar sayılı ilâmında da belirtildiği üzere, sanığın internet sitesindeki bir forum üzerinden katılana ulaşarak 15.000,00 Türk lirası para verebileceğinden bahisle e-mail attığı, katılanın kabul etmesi üzerine sanığın hesabına 715,00 Türk lirası para yatırdığı ancak paranın katılana verilmediği bu suretle sanığın dolandırıcılık suçunu işlediğinin iddia ve kabul edildiği somut olayda; sanığın eyleminin, 5237 sayılı Kanun'un 158/1-f maddesinde düzenlenen "Bilişim sistemlerinin, banka veya kredi kurumlarının araç olarak kullanılması suretiyle" nitelikli dolandırıcılık suçunu oluşturup oluşturmayacağına ilişkin delillerin takdiri ve değerlendirme yetki ve görevinin üst dereceli Ağır Ceza Mahkemesine ait olduğu cihetle, mahkemesince görevsizlik kararı verilmesi gerektiği gözetilmeksizin, yazılı şekilde hüküm kurulmasında isabet görülmediğinden" bahisle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca, bozulması istenilmiş olmakla,
Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
İncelenen dosya içeriğine göre; sanık ...‘nün eyleminin 5237 sayılı TCK'nin 158/1-f-son maddesinde düzenlenen “bilişim sistemlerinin banka veya kredi kurumlarının araç olarak kullanılması suretiyle dolandırıcılık” suçunu oluşturup oluşturmayacağına ilişkin delillerin takdir ve değerlendirmesinin üst dereceli Ağır Ceza Mahkemesine ait olduğu gözetilerek görevsizlik kararı verilmesi gerekirken, yargılamaya devamla sanığın mahkumiyetine hükmedilmesinin yasaya aykırı olduğu anlaşılmakla; kanun yararına bozma istemine atfen düzenlenen ihbarnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden, İstanbul 23. Asliye Ceza Mahkemesinin 02.06.2016 tarihli, 2013/332 Esas ve 2016/244 Karar sayılı kararının CMK'nin 309. maddesi uyarınca aleyhe sonuç doğurmamak üzere BOZULMASINA; sanık ... hakkındaki infazın durdurulmasına, başka suçtan tutuklu ya da hükümlü değilse derhal TAHLİYESİNE, müteakip işlemlerin mahallinde takdir ve ifasına, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE, 03.10.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.