Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/1970 Esas 2022/2469 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Dava, bir çek sebebiyle başlatılan icra takibinden dolayı borçlu olunmadığının tespiti istemine ilişkindir. İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 16. Hukuk Dairesi, davanın kısmen kabül edilerek borçlu olunmayan miktarın tespitine karar vermiştir. Ancak temyiz istemleri miktar yönünden reddedilerek kararın İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine karar verilmiştir. Kararın Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesi ve peşin temyiz harcının iadesi de kararda yer almaktadır.
6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun 346/2. maddesi ve 366. maddesi bu kararda kısmen uygulanmıştır. 346/2. madde; kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerektiğini ifade ederken, 366. madde ise temyiz istemiyle ilgili karar verebilecek mahkemeleri belirtmektedir.

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 16. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada İstanbul 5. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 21.12.2016 tarih ve 2015/800 E. - 2016/1081 K. sayılı kararın davacı vekili ve katılma yoluyla davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf istemlerinin esastan reddine dair İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 16. Hukuk Dairesi'nce verilen 21.01.2022 tarih ve 2019/1568 E. - 2022/87 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Dava, 150.000,00 TL bedelli çek sebebiyle başlatılan icra takibinden dolayı borçlu olunmadığının tespiti istemine ilişkindir. Karar tarihi olan 21.01.2022 itibariyle Bölge Adliye Mahkemesi temyiz kesinlik sınırı 107.090,00 TL olup bu meblağın altında kalan hükümlerin 6100 sayılı HMK'nın 362/1-a. bendi uyarınca kesin nitelikte olduğu, mahkemece davanın kısmen kabülü ile 99.790,31 TL alacak ile davacının davalıya borçlu olmadığının tespitine karar verildiği, davacı taraf için reddedilen miktar olan 50.209,69 TL’nin temyiz kesinlik sınırı altında kaldığı anlaşılmaktadır. 6100 sayılı HMK'nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı Kanunun 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bu yolda karar verilebileceğinden, davacı vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin miktar yönünden REDDİNE, işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 28/03/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.