Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/1992 Esas 2022/2472 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi, 287,319.86 TL alacak için başlatılan icra takibine itirazın iptali istemine ilişkin davada davalı taraf için reddedilen miktar olan 17,921.88 TL'nin temyiz kesinlik sınırı altında kaldığı, dolayısıyla davacı vekilinin temyiz isteminin reddedilmesine ve işlem yapılmak üzere dava dosyasının ilk derece mahkemesine gönderilmesine karar vermiştir. Karar tarihi olan 23.12.2021 itibariyle Bölge Adliye Mahkemesi temyiz kesinlik sınırı 78,630.00 TL olup, bu meblağın altında kalan hükümlerin 6100 sayılı HMK'nın 362/1-a. bendi uyarınca kesin nitelikte olduğu belirtilmiştir. Mahkemece, davacı tarafın reddedilen miktarın temyiz kesinlik sınırında olmadığından bahisle yapılan temyiz başvurusunun reddine karar verilmiştir. Kararın dayandığı kanun maddeleri ise 6100 sayılı HMK'nin 346/2. ve 366. maddeleridir.

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 21. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 10. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 11.07.2019 tarih ve 2016/885 E- 2019/612 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi'nce verilen 23.12.2021 tarih ve 2019/1937 E- 2021/1586 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Dava, 287.319,86 TL alacak için başlatılan icra takibine itirazın iptali istemine ilişkindir. Karar tarihi olan 23.12.2021 itibariyle Bölge Adliye Mahkemesi temyiz kesinlik sınırı 78.630,00 TL olup bu meblağın altında kalan hükümlerin 6100 sayılı HMK'nın 362/1-a. bendi uyarınca kesin nitelikte olduğu, mahkemece davanın HMK.nın 150/5 maddesi gereğince açılmamış sayılmasına karar verildiği, davacı taraf için reddedilen miktar olan 17.921.88 TL’nin temyiz kesinlik sınırı altında kaldığı anlaşılmaktadır. 6100 sayılı HMK'nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı Kanunun 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bu yolda karar verilebileceğinden, davacı vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin miktar yönünden REDDİNE, işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 28/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.