Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/7110 Esas 2022/2434 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacı vekili, davalı şirketin yurt dışındaki paraları geri çekilebileceği ve yüksek oranda faiz verileceği vaadiyle para toplayarak müvekkilinin de davalı şirkete para verdiğini ancak geri alamadığını iddia ederek müvekkilinin davalı şirkete ortak olmadığının tespiti ve alacak talep etmiştir. İlk derece mahkemesi, 7194 sayılı Yasa'nın 41. maddesiyle 3332 sayılı Yasa'ya geçici 4. madde eklenmesi kapsamında olduğu için açılan dava ile ilgili karar verilmesine yer olmadığına hükmetmiştir. İstinaf başvurusuna karşılık Bölge Adliye Mahkemesi, ilk derece mahkemesi kararının usul ve kanuna uygun olduğunu kabul edip istinaf taleplerinin esastan reddine karar vermiştir. Temyiz başvurusunu inceleyen Yargıtay ise yapılan yargılama sonucunda İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığına karar vererek Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına hükmetmiştir. Kararda geçen kanun maddeleri: 7194 sayılı Yasa'nın 41. maddesi ve 3332 sayılı Yasa'ya eklenen geçici 4. madde, HMK'nın 353/b-1 ve 370/1. maddeleri ve 372. madde.

MAHKEMESİ : KONYA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 6. HUKUK DAİRESİ



TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada Konya Asliye 4. Ticaret Mahkemesince verilen 11.03.2020 tarih ve 2019/1036 E. - 2020/467 K. sayılı kararın davacı vekili ve davalı şirket vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf istemlerinin esastan reddine dair Konya Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesi’nce verilen 28.04.2021 tarih ve 2020/2204 E. - 2021/879 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirketin yurt dışında birçok ülkede yatırılan paraların istenildiği her an geri çekilebileceği ve karşılığında yüksek oranda faiz verileceği vaadi ile para topladığını, müvekkilinin de davalı şirkete para verdiğini ancak verilen paranın bir türlü geri alınamadığını ileri sürerek müvekkilinin davalı şirkete ortak olmadığının tespiti ve alacak talep etmiştir.
Davalılar davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, taraflar arasında görülmekte olan davanın 05.12.2019 tarihinde 7194 sayılı Yasa’nın 41. maddesiyle 3332 sayılı Yasa’ya eklenen geçici 4. maddesi kapsamında olduğu gerekçesiyle açılan dava ile ilgili karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Kararı, taraf vekilleri istinaf etmiştir.
Bölge adliye mahkemesince ilk derece mahkemesi kararı usul ve kanuna uygun bulunduğundan istinaf taleplerinin esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 21,40 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 28/03/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.