Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/7713 Esas 2022/2547 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2020/7713
Karar No: 2022/2547
Karar Tarihi: 29.03.2022

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/7713 Esas 2022/2547 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi         2020/7713 E.  ,  2022/2547 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

    Taraflar arasında görülen davada Ankara 2. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 28.03.2018 tarih ve 2017/364 E- 2018/144 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi'nce verilen 01.10.2020 tarih ve 2019/426 E- 2020/806 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
    Davacı vekili, müvekkilinin 18.07.2016 tarihinde "MAYDANOZ köfte yeşilliğe boğuyoruz+şekil" ibareli marka tescil başvurusunda bulunduğunu, 2016/59603 nolu başvuruya, davalının 2010/76476 sayılı "elmaydanos köfte+şekil" ibareli markasına dayanarak itiraz ettiğini, itirazın Markalar Dairesi tarafından kabul edildiğini ve başvurunun kısmen reddine karar verildiğini, müvekkilinin bu karara yaptığı itirazın YİDK tarafından reddedildiğini, kararın haksız olduğunu ve hukuka uygun bulunmadığını, bütünsel olarak bıraktıkları umumi intiba itibariyle görsel, sescil ve anlamsal olarak başvuru konusu işaret ile redde mesnet markanın tamamen farklı olduğunu, işarette yer alan farklı unsurların ve şeklin yeterli ayırt edicilik sağladığını ileri sürerek, YİDK'in 2017-M-6761 sayılı kararının iptaline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
    Davalı ... vekili, Kurum kararının usul va yasaya uygun olduğunu, dava konusu başvuru ile redde mesnet marka arasında iltibasa yol açacak düzeyde benzerlik bulunduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
    Davalı şirket vekili, dava konusu başvuru ile müvekkili markası arasında iltibasa yol açacak düzeyde benzerlik bulunduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
    İlk derece mahkemesince, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, redde mesnet alınan markanın "el maydanos köfte+şekil" ibare ve biçimli olduğu, bu markanın asıl ve ayırt edici unsurunun "el maydanos köfte" ibaresinden oluştuğu, davacının başvurusunun da "MAYDANOZ köfte yeşilliğe boğuyoruz+şekil" ibareli olduğu, işarette asıl ve ayırt edici unsurun "MAYDANOZ köfte" ibaresi olduğu, başvuru konusu işaretteki diğer unsurların ve şeklin yeterli ayırt edicilik sağlamadığı, redde mesnet marka ile başvuru konusu işaretin "maydanoz köfte" ibareleri itibariyle aynı veya benzer varsa anlamsal, sescil ve görsel etkiyi bıraktıkları, redde mesnet alınan davalıya ait markanın 43. sınıflardaki ürün ve hizmetleri içerdiği, başvurunun da zaten bu ürün ve hizmetler için reddedildiği, bu nedenlerle davacı başvurusunun reddine ilişkin YİDK kararının hukuka uygun olduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
    Karara karşı davacı vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
    Bölge Adliye Mahkemesince, dosya kapsamı, mevcut delil durumu ve ileri sürülen istinaf sebepleri dikkate alındığında mahkemenin vakıa ve hukuki değerlendirmesinde usul ve esas yönünden yasaya aykırılık bulunmadığı, Yargıtay Hukuk Genel Kurulu'nun 08.06.2016 gün ve E.2014/11-696, K.2016/778 sayılı kararı uyarınca iltibas değerlendirmesinin hakimlik mesleğinin gerektirdiği genel hukuki bilgi ile çözümlenmesinin mümkün olduğu, bu nedenle mahkemece bilirkişi raporu alınmamasında bir usulsüzlük bulunmadığı, davalı tarafça hem 43/01. sınıfta yer alan hizmetler yönünden hem de başvuru kapsamındaki diğer hizmetler yönünden başvuruya ayrı ayrı itiraz edildiği ve her iki itiraza ilişkin kararın da dava konusu YİDK kararında değerlendirildiği, öte yandan dava konusu başvuru ile redde mesnet marka arasında, başvuru kapsamından çıkarılan hizmetler yönünden 556 sayılı KHK'nın 8/1-b maddesi anlamında iltibasa yol açacak düzeyde benzerlik bulunduğu anlaşılmakla, davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
    Karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
    Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
    SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 29/03/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.

    Hemen Ara