Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/7437 Esas 2022/2598 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacı olan gayrimenkul değerleme şirketi, ortağı olduğu davalının kasten bankadan istenen belgeleri temin etmediği için müşteri kazancını kaybettiğini iddia ederek davalıdan 34.925,71 TL tazminat talep etmişti. Mahkeme, davalının belgeleri temin etmediği için müşteri kazancını kaybettiğini kabul ederek 34.925,71 TL'nin davalıdan tahsiline karar vermişti. Ancak davalı vekili tarafından temyiz edilen karar, Yargıtay Hukuk Genel Kurulu tarafından reddedildi. Bu nedenle, karar onanarak davalının tüm temyiz itirazları reddedildi.
Yasa Maddeleri:
- 6763 sayılı Yasa'nın 43 ve geçici 4/1. maddesi: BDDK'nın getirdiği yükümlülükler doğrultusunda belge ve bilgi talep eden bankalara verilmeyen belgelerin yaratacağı zararlar hakkında hükümler içeren maddelerdir.
- Temyiz ilam harcı: Kararın temyiz eden tarafından ödenmesi gereken bir harçtır.

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasındaki dava sonucu mahkemece verilen 19.06.2014 gün ve 2013/226-2014/362 sayılı hükmün Dairemizce 09.02.2015 gün ve 2014/16499-2015/1499 sayılı ilamla bozulması üzerine yukarıda tarih ve sayısı belirtilen direnme kararına ilişkin dava dosyası 02.12.2016 tarih ve 6763 sayılı Yasa'nın 43 ve geçici 4/1. maddesi uyarınca dosya Dairemize gönderilmiş olmakla, dosyadaki kağıtlar okundu gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalının da ortağı olduğu müvekkili şirketin gayrimenkul değerleme şirketi olarak faaliyet gösterdiği, müvekkili şirketin hali hazırda Akbank T.A.Ş. ile çalışmakta iken bankanın BDDK'nın getirmiş olduğu yükümlülüklere istinaden şirket ortaklarından güncel bir kısım belge ve bilgiler talep ettiğini, ancak davalının bu belgeleri kasten şirkete vermediğini, bu eylem sonucunda Akbank T.A.Ş'nin belgelerin tamamlanmasına kadar müvekkili şirketten hizmet alımının durdurulmasına karar verdiğini, bu durumun şirketi zarara uğrattığını ileri sürerek, haksız ve hukuka aykırı eylem sonucunda uğranılan bir aylık zarar olan 34.925,71 TL'nin davalıdan faizi ile birlikte tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, ihtarlarda istenilen belgelerin niçin bankaya verileceğinin izah edilmediğini, banka tarafından hizmet alınmamasının sırf bir kısım belgelerin sunulamamasından kaynaklı olduğunun ispatı gerektiğini savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davalının istenen belgeleri temin etmemesi nedeniyle dava dışı banka ile davacı arasında mevcut sözleşmenin yenilenmediği ve davacının zarara uğradığı gerekçesiyle, davanın kısmen kabulü ile 34.925,71 TL'nin davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Bu karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiş olmakla, Dairemizin 09.02.2015 tarihli ve 2014/16499 E., 2015/1499 K. sayılı ilamı ile bozulmuş, mahkemece bozma kararına karşı direnilmiş ve direnme kararı davalı vekili tarafından temyiz edilmiş olmakla, dosya Yargıtay Hukuk Genel Kurulu'na intikal etmiştir.
Yargıtay Hukuk Genel Kurulu'nun 07.10.2020 tarihli ve 2017/11-2345 E., 2020/739 K. sayılı direnme kararının usul ve yasaya uygun olduğuna dair ilamı üzerine, davalı vekilinin tazminat miktarına yönelik temyiz itirazlarının incelenmesi için dosya Dairemize gönderilmiştir.
Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davalı vekilinin tüm temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 1.788,78 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 30/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.