Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2020/10526 Esas 2022/10172 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, sanık hakkında uyuşturucu madde bulundurma suçlamasıyla verilen mahkûmiyet kararını bozdu. Sanığın kamu davasının açılmasının ertelenmesi kararına itiraz hakkı olmadığı şeklinde yapılan usulüne uygun olmayan bildirim nedeniyle kovuşturma şartlarının oluşmadığı belirtildi. İnfaz sürecinde de sanığın denetimli serbestlik tedbirinin infazında ısrar şartının gerçekleşmediği gözetilmediği için mahkûmiyet kararı verildi. Sonuç olarak, Anayasa Mahkemesi kararı ve 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı hükümlerinin iptali nedeniyle sanığın durumunun yeniden belirlenmesi gerektiği belirtildi ve hükmün bozulması kararlaştırıldı. Kanun maddeleri ise şöyle belirtildi: 6545 sayılı Kanun'un 68. maddesi ile değişik TCK'nın 191. maddesinin 2 ve 3. fıkraları, 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddesi, 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı hükümleri ve 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesi.

Mahkeme : TEKİRDAĞ 4. Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
1- Sanık hakkında, 6545 sayılı Kanun'un 68. maddesi ile değişik TCK'nın 191. maddesinin 2 ve 3. fıkraları uyarınca, kamu davasının açılmasının ertelenmesi kararı ile birlikte verilen tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri kararının içeriğinde, sanığın bu karara itiraz hakkı bulunduğuna ilişkin, itiraz süresi ve merciinin gösterilmemesi suretiyle usulüne uygun bir yasa yolu bildirimi yapılmadığı için karar sanık tarafından öğrenilmiş olsa bile, 17/10/2014 tarihli kamu davasının açılmasının ertelenmesi kararının kesinleşmediği ve kovuşturma şartlarının oluşmadığı dikkate alınarak, sanığa kamu davasının açılmasının ertelenmesi kararına karşı 15 gün içinde Sulh Ceza Hakimliğine itiraz hakkı bulunduğu ihtarı ile birlikte kararın yeniden tebliğ edilmesi gerektiğinden, bu kapsamda inceleme konusu olayda sanığın yükümlülüklere uymaması eylemini, kamu davasının açılmasının ertelenmesi kararı kesinleşmeden gerçekleştirdiği anlaşılmakla, sanık hakkında kovuşturma şartlarının oluşmaması nedeniyle, 5271 sayılı CMK'nın 223/8. maddesi gereğince kovuşturma şartının gerçekleşmesini beklemek üzere, kamu davasının durmasına ve gerekli tebligat işlemlerinin tamamlanarak, kararın infazına devam edilmesi için dosyanın Cumhuriyet Başsavcılığına gönderilmesine karar verilmesi yerine yargılamaya devamla sanık hakkında mahkûmiyet hükmü kurulması,
2- Sanığın denetimli serbestlik tedbiri kararının infazına 05/12/2014 tarihinde başladığı, 25/12/2014 tarihli bireysel görüşme ile vaka sorumlusu görüşmesine katılmaması ile 06/01/2015 tarihinde uyarıldığı, sanığın 16/01/2015 tarihli görüşmesine katılarak denetim yükümlülüklerine devam ettiği, 05/02/2015 tarihli bireysel görüşmesine katılmayan sanığa ikinci bir uyarı yapılmaksızın dosyanın kapatıldığı anlaşılmakla, olayda ısrar şartı gerçekleşmediğinden tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri kararının infazının devamına karar vermek gerektiği gözetilmeyerek mahkûmiyet kararı verilmesi,
3- Hükümden sonra 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı hükmü ile 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı hükümlerinin iptal edilmesi ve 7242 sayılı Kanun’un 10. maddesinde yapılan değişiklikler nedeniyle, bu maddenin uygulanması açısından, sanığın durumunun yeniden belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün BOZULMASINA, 11/10/2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.