Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/7123 Esas 2022/2574 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davalı Türk Patent ve Marka Kurumu'nun istinaf başvurusu reddedilirken, davacı vekilinin istinaf başvurusunun kabul edilerek yerel mahkeme kararının kısmen iptal edildiği ve davacının başvurusunun tümden kabul edilmesi gerektiği belirtilmiştir. Başvuru konusu olan marka ile redde mesnet markalar arasında ayniyet olmadığı, ilk bakışta ayırt edilemeyecek derecede benzerlik de bulunmadığı ifade edilmiştir. Kararda, 556 sayılı KHK'nin 7/1-b maddesi gereği mutlak red sebebi kapsamında yapılamayacak benzerlik ve iltibas değerlendirmesi yapılacak olan durumların bulunduğu ve bu değerlendirmenin KHK'nin 8/1-b maddesi kapsamında yapılması gerektiği belirtilerek, davacının istemi doğrultusunda YİDK kararının iptal edilmesi gerektiği belirtilmiştir. Kararda, 556 sayılı KHK'nin 7/1-b ve 8/1-b maddeleri detaylı bir şekilde ele alınmıştır.

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 4. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 25.12.2017 tarih ve 2017/16 E- 2017/511 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kabulüne dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi'nce verilen 12.06.2020 tarih ve 2019/135 E- 2020/479 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçelerinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin 2015/47657 sayılı "GREENLIFE SEED COMPANY+şekil" ibareli markanın 31, 35, 44. sınıflarda tescili için davalı kuruma başvurduğunu, Markalar Dairesince "green life g şekil", "greenlife", "green life doğal hakkımız" ve "green life peyzaj tasarım uygulama" ibareli markalara dayalı olarak 556 sayılı KHK'nın 7/1-b maddesi uyarınca başvurunun kısmen reddedildiğini, bu karara karşı yaptıkları itirazın da YİDK tarafından reddine karar verildiğini, alınan kararın usul ve yasaya aykırı olduğunu, dava konusu marka başvurusu ile redde mesnet alınan markaların aynı veya ayırt edilemeyecek kadar benzer olmadıklarını, markalarda küçük farklılıkların bulunması halinde ayniyetten bahsedilemeyeceğini ileri sürerek YİDK'in 2016-M-10097 sayılı kararının iptaline, tescil işlemlerinin kabulüne karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, YİDK kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, iddia, savunma ve dosya kapsamına göre; dava konusu başvuru ile redde mesnet markalarda ilk bakışta ve derhâl göze çarpan unsurun "Green Life" ibaresi olduğu, bu ibarenin somut ve soyut olarak ayırt ediciliğinin yüksek seviyede bulunduğu, "GREENLIFE SEED COMPANY+şekil" ibareli başvuru ile redde mesnet
markalar arasında, reddedilen mal ve hizmetler yönünden ayırt edilemeyecek derecede benzerlik olduğu, 556 sayılı KHK'nın 7/1-b maddesinde öngörülen koşulların oluştuğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı davacı vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesi'nce; markalar arasında 556 sayılı KHK'nın 7/1-b maddesi anlamında ayırt edilemeyecek derecede benzerlik bulunduğu hususunda mahkeme kararının usul ve kanuna uygun olduğu, ancak dava konusu başvuru markası kapsamında bulunan 35. sınıftaki mal ve hizmetlerle itiraza mesnet markalar kapsamındaki mal ve hizmetlerin aynı ya da aynı tür olmadığı gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf başvurusunun HMK'nın 353/1-b-2 maddesi gereğince kabulü ile yerel mahkeme kararın kaldırılmasına, davanın kısmen kabulüne, TPMK YİDK'in 18.10.2016 tarih, 2016-M-10097 sayılı kararının, 35. sınıftaki mal ve hizmetler yönünden kısmen iptaline, tescil işlemleri idari nitelikte bulunduğundan davacının bu talebinin reddine karar verilmiştir.
Kararı, taraf vekilleri temyiz etmiştir.
1-İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK'nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK'nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre davalı Türk Patent ve Marka Kurumu vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2- Davacının temyizine gelince, dava, davacının marka başvurusunun 556 sayılı KHK'nın 7/1-b maddesi gereğince kısmen reddine dair TPMK YİDK kararının iptali istemine ilişkindir. İlk derece mahkemesince başvuru markası ile redde mesnet markalar arasında 556 sayılı KHK nın 7/1-b maddesi kapsamında benzerlik bulunduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş, bölge adliye mahkemesince ise, ibarelerin benzer olduğu kabul edilmekle birlikte bir kısım emtiaların aynı/aynı tür olmadığı gerekçesiyle davacı tarafından yapılan istinaf başvurusunun kabulüne, ilk derece mahkemesi kararının kaldırılmasına ve davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Bölge Adliye Mahkemesince, başvuru konusu “GREENLİFE SEED COMPANY+ŞEKİL” ibareli marka ile başvurunun reddine gerekçe gösterilen “GREENLIFE” markaları arasında ilk bakışta ayırt edilemeyecek derecede benzerlik olduğu kabul edilmişse de, 556 sayılı KHK'nın 7/1-b maddesi uyarınca ret kararı verilebilmesi için markalar arasında herhangi bir araştırma yapılmasını gerektirmeyecek ve ilk bakışta aynı veya ayırt edilemeyecek ölçüde benzerlik bulunması ve tescil kapsamlarının aynı olması gerekmektedir. Oysa, somut olayda başvuru ile redde mesnet marka arasında ayniyet olmadığı gibi, ilk bakışta ayırt edilemeyecek düzeyde benzerlik de bulunmamaktadır. Dairemizin 2019/2180 Esas-2020/366 Karar ve 14.01.2020 tarihli emsal kararı da bu yöndedir. Hal böyle olunca mahkemece, 556 sayılı KHK'nin 8/1-b maddesi uyarınca yapılabilecek olan benzerlik ve iltibas değerlendirmesinin KHK'nin 7/1-b bendi anlamında mutlak red sebebi kapsamında yapılamayacak olması nedeniyle davanın tümden kabulü ile başvurunun reddine dair YİDK kararının iptaline karar verilmesi gerekirken yanılgılı değerlendirme ile davanın kısmen kabulüne karar verilmesi doğru olmamış, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle davalı Türk Patent ve Marka Kurumu vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddine, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin kabulü ile Bölge Adliye Mahkemesi kararının BOZULMASINA, HMK'nın 373/2. maddesi uyarınca dava dosyasının Bölge Adliye Mahkemesi'ne gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına,30/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.