Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/1888 Esas 2022/2643 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

İstanbul 12. Asliye Ticaret Mahkemesi'nde görülen bir antrepo alacağı davasında, davacı vekili ödenmeyen ardiye ücretinin tahsilini istemiş, davalı vekili ise davanın reddini talep etmiştir. Mahkeme asıl davanın Yargıtay tarafından onandığını, birleşen dava yönünden ise direnilmesine karar verilmiştir. Daha sonra davalı vekili karar düzeltme talebinde bulunmuştur. Ancak asıl davada karar düzeltme talebine cevaz verilmediği için reddedilmiştir. Birleşen davada ise davalı vekilinin karar düzeltme talebi, HUMK 440. maddesinde belirtilen gerektirici sebepleri içermediği için reddedilmiştir. Kararda, karar düzeltme harcı ve para cezası gibi detaylar da yer almaktadır. HUMK 442/3. maddesi uyarınca takdiren verilen para cezası 709,50 TL olup, karar düzeltme harcı ise ayrı ayrı belirlenmiştir.

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

TÜRK MİLLETİ ADINA


Taraflar arasında görülen davada İstanbul 12. Asliye Ticaret Mahkemesi'nce verilen 12.12.2019 gün ve 2019/587 - 2019/1193 sayılı kararı onayan Daire'nin 05.11.2020 gün ve 2020/6230 - 2020/4791 sayılı kararı aleyhinde asıl ve birleşen davada davalı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği de anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili asıl ve birleşen davalarda davacı vekili ödenmeyen ardiye ücretinin tahsilini istemiştir.
Davalı vekili davanın reddini istemiştir.
Mahkemece asıl davanın Yargıtay 11. Hukuk Dairesi'nin 2018/555 Esas 2019/5326 Karar ile onandığından yeniden hüküm kurulmasına yer olmadığına, birleşen dava yönünden ise bozma kararına karşı direnilmesine dair verilen karar davalı vekilinin temyizi üzerine Dairemizce onanmıştır.
Bu kez davalı vekili karar düzeltme isteminde bulunmuştur.
1-Asıl ve birleşen dava, antrepo alacağının tahsili istemine ilişkindir.
Yerel mahkemece asıl dava yönünden yeniden hüküm kurulmasına yer olmadığına, birleşen dava yönünden ise direnme kararı verilmiş olup, direnme kararı Dairemizin 2020 /6230 Esas ve 2020/4791 Karar sayılı ilamı ile onanmıştır. Asıl ve birleşen davalarda davalı vekili karar düzeltme talep etmiştir.
Asıl dava yönünden, mahkemece 27/12/2016 tarihinde davanın kabulüne dair verilen karar, Dairemizin 2017/1444 Esas 2017/5073 Karar sayılı ilamı ile davalı yararına bozulmuş, bozma ilamına karşı davacı vekilince karar düzeltme yoluna başvurulması üzerine Dairemizin 2018/555 Esas ve 2019/5326 Karar sayılı ilamı ile bozma ilamı kaldırılarak, asıl davada verilen kabul hükmünün onanmasına karar verilmiş, mahkemece birleşen dava yönünden direnme kararı verilirken, asıl dava yönünden ise yeniden hüküm kurulmasına yer olmadığına karar verilmiştir.
Aynı ilâm aleyhine bir defadan fazla karar düzeltme isteği mesmu olmadığı gibi karar düzeltme dilekçesinin reddine veya kabulü ile eski kararının değiştirilmesine dair verilen hükümlere karşı da karar düzeltme isteği caiz olmadığından, asıl davada davalı vekilinin karar düzeltme dilekçesinin reddine karar verilmiştir.
2- Birleşen davada ise, dosyadaki yazılara, mahkeme kararında belirtilip Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, birleşen davada davalı vekilinin HUMK 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirisini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle asıl davada davalı vekilinin karar düzeltme dilekçesinin REDDİNE, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle birleşen davada davalı vekilinin karar düzeltme isteminin REDDİNE, ödediği karar düzeltme harcının isteği halinde karar düzeltme isteyen asıl dava yönünden-asıl davada davalıya iadesine, aşağıda yazılı bakiye 44,70 TL karar düzeltme harcının ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK 442/3. maddesi hükmü uyarınca takdiren 709,50 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyen birleşen dava yönünden-birleşen davada davalıdan alınarak Hazine'ye gelir kaydedilmesine, 31/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.