Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/7623 Esas 2022/2703 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacı vekili, davalı şirketin yurt dışında para toplayarak yüksek faiz vaadiyle para topladığını ancak verilen paranın geri alınamadığını iddia ederek, müvekkilinin davalı şirkete ortak olmadığının tespiti ve alacak talep etti. İlk derece mahkemesi, açılan davayı 7194 sayılı Yasa'nın 41. maddesiyle 3332 sayılı Yasa'ya eklenen geçici 4. maddesi kapsamında olduğu gerekçesiyle karara bağlanmadığına karar verdi. Bölge adliye mahkemesi, ilk derece mahkemesi kararının usul ve kanuna uygun olduğu gerekçesiyle istinaf talebinin reddine karar verdi. Davacı vekilinin ise istinaf kanun yoluna başvurmadığından bölge adliye mahkemesi kararına yönelik temyiz talep hakkı bulunmadığına karar verildi. Kanun maddeleri olarak ise 7194 sayılı Yasa'nın 41. maddesiyle 3332 sayılı Yasa'ya eklenen geçici 4. maddesi üzerinde durulmuştur.

MAHKEMESİ : KONYA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 6. HUKUK DAİRESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Konya 1. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 12.02.2020 tarih ve 2019/442 E- 2020/212 K. sayılı kararın davalılar şirket ve ... vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Konya Bölge Adliye Mahkemesi 6. Hukuk Dairesi'nce verilen 28.05.2021 tarih ve 2020/1357 E- 2021/1198 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili, davalı şirketin yurt dışında birçok ülkede yatırılan paraların istenildiği her an geri çekilebileceği ve karşılığında yüksek oranda faiz verileceği vaadi ile para topladığını, müvekkilinin de davalı şirkete para verdiğini ancak verilen paranın bir türlü geri alınamadığını ileri sürerek müvekkilinin davalı şirkete ortak olmadığının tespiti ve alacak talep etmiştir.
Davalılar davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, taraflar arasında görülmekte olan davanın 05.12.2019 tarihinde 7194 sayılı Yasa’nın 41. maddesiyle 3332 sayılı Yasa’ya eklenen geçici 4. maddesi kapsamında olduğu gerekçesiyle açılan dava ile ilgili karar verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
Kararı, davalılar vekili istinaf etmiştir.
Bölge adliye mahkemesince ilk derece mahkemesi kararı usul ve kanuna uygun bulunduğundan istinaf taleplerinin esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
İlk derece mahkemesi karararına karşı davacı yanca istinaf kanun yoluna başvurulmamış ve bölge adliye mahkemesince de davacı aleyhine yeni bir hüküm tesis edilmemiş olup istinaf kanun yoluna başvurmamış olan davacının bölge adliye mahkemesi kararına yönelik temyiz talep hakkı bulunmadığından davacı vekilinin temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı davacı vekilinin temyiz dilekçesinin REDDİNE, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 04/04/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.