Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/7958 Esas 2022/2765 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacı, teknik yapı malzemeleriyle ilgili davalıya fatura gönderdiğini ancak davalının itiraz etmediği için çeki verdiğini ancak çeki ödeyemeyeceğini beyan etmesi üzerine çeki geri iade ettiğini belirtirken, davalı ise malı teslim etmediğini iddia etmiştir. İlk derece mahkemesi, davacının ispatlayamadığı için davanın reddine karar vermiş ancak Bölge Adliye Mahkemesi bu kararı kısmen kabul ederek davalının borcunun %20'si kadar icra inkar tazminatı ödemesine karar vermiştir. Temyiz sonucunda da Bölge Adliye Mahkemesi kararı onanmıştır. Kanun maddeleri ise İİK'nun 67/2, HMK'nın 355 vd., 369/1, 371, 372 ve 370/1 maddeleridir.

MAHKEMESİ : İSTANBUL BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 16. HUKUK DAİRESİ



TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada İstanbul Anadolu 2. Asliye Ticaret Mahkemesince verilen 30.03.2017 tarih ve 2014/530 E. - 2017/349 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kısmen kabulüne-kısmen reddine dair İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 16. Hukuk Dairesi'nce verilen 05.10.2020 tarih ve 2017/5335 E. - 2020/1600 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, taraflar arasındaki ticari ilişki gereğince teleskopik direklerin sevk irsaliyeler ile birlikte Teknik Yapı Evora Tuzla inşaatındaki dava dışı Evraka İnşaat firmasının şantiyesine teslim edildiğini, bu mallar ile ilgili olarak 02/01/2013 tarihli faturanın düzenlenerek davalıya gönderildiğini, davalının faturaya itiraz etmediğini, faturanın ödenmesi için davalının müvekkiline 76.843,96 TL bedelli çeki verdiğini, davalının çeki vadesinde ödeyemeyeceğini beyan etmesi üzerine taraflar arasındaki güvene dayalı olarak müvekkilinin bu çeki davalıya iade ettiğini, ayrıca davacı tarafından 25/09/2013 tarihli mutabakatın gönderildiği, davalının ise mutabık olmadıkları yönünde cevap verdiğini ve iade faturası düzenlediğini, davacının iade faturasını kabul etmeyerek davalıya iade ettiğini ve fatura bedelinin 3 gün içinde ödenmesini istediğini, ancak davalının ödeme yapmadığını, alacağın tahsili için başlattıkları icra takibinin ise davalının haksız itirazı sonucu durduğunu belirterek itirazın iptaline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının dayandığı irsaliyelerde imzası bulunan kişinin müvekkili şirketin yetkilisi ya da çalışanı olmadığını, irsaliyelerde belirtilen malların müvekkiline teslim edilmediğini, müvekkilinin bu malların Evraka İnşaatın şantiyesine teslimi yönünde bir talimatı bulunmadığını, irsaliyelerde adı geçenlerin müvekkili ile bir bağlantısı olmadığını, davacının müvekkiline teslim etmesi gereken malları teslim etmediğini, bu nedenle almış olduğu 15/08/2013 tarihli 76.843,96 TL bedelli çeki de kendi rızasıyla müvekkiline iade ettiğini bildirerek davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, tüm dosya kapsamına göre; teslimin davalı şirkete yapılmadığının subuta erdiği, uyuşmazlık konusu faturanın taraf defterlerinde kayıtlı olmasının tek başına içeriği malların teslim edildiğini ispata yeterli olmadığı gerekçeleriyle davanın reddine karar verilmiş, karara karşı davacı vekili istinaf kanun yoluna başvurmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince yapılan istinaf incelemesinde; mahkemece alınan bilirkişi raporunda, takip ve dava konusu 02/01/2013 tarihli faturanın davalı defterlerinde kayıtlı olduğu anlaşılmakla, davalının fatura içeriği malı teslim almadığının kabul edilemeyeceği, davalının 02/09/2013 tarihli 76.843,96 TL bedelli iade faturası düzenleyerek bunu kendi defterlerine kaydedip davacıya borcu bulunmadığı şeklinde kayıt oluşturmuş ise de, bu iade faturasının borcu kapatmaya yönelik olduğu, davalının fiilen malları iade ettiği hususunun da ispatlanamadığı, takibe konu alacak faturaya dayalı olup likit nitelikte bulunduğundan, hükmedilen tutar üzerinden davacı yararına İİK'nun 67/2 maddesi gereğince %20 oranında icra inkar tazminatına karar verilmesi gerektiği gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf talebinin kısmen kabulüne, ilk derece mahkemesi kararının kaldırılmasına, davanın kısmen kabulü ile; davalının İstanbul Anadolu 22.İcra Müdürlüğü'nün 2013/29133 esas sayılı icra dosyasında 76.843,96 TL asıl alacak, 56,84 TL işlemiş faiz ve 166,03 TL ihtarname gideri olmak üzere toplam 77.066,83 TL'ye yönelik itirazın iptali ile takibin bu miktarlar üzerinden asıl alacağa takipten itibaren %13,75 ve değişen oranlarda avans faizi uygulanmak suretiyle ve takip talepnamesindeki diğer koşullarla devamına, alacak likit olduğundan İİK'nun 67/2 maddesi uyarınca hüküm altına alınan tutarın %20'si oranında icra inkar tazminatının davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK'nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK'nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 3.948,34 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına 04/04/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.