Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2022/3306 Esas 2022/6519 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Nitelikli kasten yaralama, görevi yaptırmamak için direnme
HÜKÜM : ... 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 25/03/2021 tarih ve 2019/357 Esas – 2021/306 Karar sayılı;
1) Sanığın “nitelikli kasten yaralama” suçundan; 5237 sayılı TCK’nin 86/1, 86/3-c,e, 87/1-c, 62 ve 53. maddeleri uyarınca 5 yıl hapis cezası, 1412 sayılı CMUK’un 326/son maddesi uyarınca kasten yaralama suçundan hükmedilen cezanın infaz edilmemesine,
2) Sanığın “görevi yaptırmamak için direnme” suçundan; TCK’nin 265/1, 265/4, 62, CMUK’un 326/son, TCK’nin 50/1-a ve 52/2. maddeleri uyarınca 3000,00-TL adli para cezası ile mahkumiyetine dair kararı.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Mahalli mahkemece bozma üzerine verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık hakkında nitelikli kasten yaralama suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın nitelikli kasten yaralama suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin, cezayı azaltıcı takdiri indirim nedeninin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle değerlendirilip reddedilmiş, bozma üzerine kurulan hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin; kararın hukuka aykırı olduğuna, sanığın beraatine karar verilmesi gerektiğine, adli raporun açık ve hükme esas alınacak nitelikte olmadığına ve müştekinin kusurunun araştırılması yönündeki taleplerin reddedilmiş olup, adli tıp ihtisas dairesinden kusur tespitinin araştırılması gerektiğine yönelen temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün tebliğnamedeki düşünce gibi ONANMASINA,
2) Sanık hakkında görevi yaptırmamak için direnme suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Yargıtay 18. Ceza Dairesinin 04/04/2019 tarih ve 2017/1658 Esas - 2019/6749 Karar sayılı ilamıyla bozulmasına karar verilen 18/09/2014 tarih ve 2013/531 Esas - 2014/356 Karar sayılı; “sanığın 5 ay hapis cezasının TCK’nin 50/1-a maddesi uyarınca 3000,00-TL adli para cezasına çevrilmesine ve sanığın sonuç ceza olarak 3000,00-TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ilişkin ilk mahkumiyet hükmü yalnızca sanık müdafii tarafından temyiz edilmiş olup, aleyhe bozma yasağı nedeniyle temyize konu hükümde, sanığın 5237 sayılı TCK’nin 265/1, 265/4 ve 62. maddeleri uyarınca 10 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilmesinden sonra, 1412 sayılı CMUK’un 326/son maddesi uyarınca “cezasının 5 ay hapis cezasına indirilmesine karar verilmeksizin, doğrudan 3000,00-TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” karar verilmesi gerektiği ve bu uygulamanın TCK’nin 50/5. maddesinde yer alan “Uygulamada asıl mahkûmiyet, bu madde hükümlerine göre çevrilen adlî para cezası veya tedbirdir.” şeklindeki düzenlemenin gereği olduğu nazara alınmaksızın, yazılı şekilde yanlış uygulama yapılması, sonuç ceza doğru olarak belirlendiği ve sonuca etkili olmadığından, bozma nedeni yapılmamıştır.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın görevi yaptırmamak için direnme suçlarının sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç nitelikleri tayin, cezayı azaltıcı takdiri indirim nedeninin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle değerlendirilip reddedilmiş, bozma üzerine kurulan hükümde düzeltme nedeni dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan,
sanık müdafiinin; kararın hukuka aykırı olduğuna, sanığın beraatine karar verilmesi gerektiğine, adli raporun açık ve hükme esas alınacak nitelikte olmadığına ve müştekinin kusurunun araştırılması yönündeki taleplerin reddedilmiş olup, adli tıp ihtisas dairesinden kusur tespitinin araştırılması gerektiğine yönelen ve yerinde görülmeyen sair temyiz sebeplerinin reddiyle,
Ancak;
Sanık müdafiinin temyizi üzerine bozulan 18/09/2014 tarihli hükümde, 5237 sayılı TCK'nin 265/1, 62, 50/1-a, 52/2. maddeleri uyarınca 3000,00-TL adli para cezası verildiği, adli para cezasının TCK'nin 52/4. maddesi uyarınca birer ay ara ile 20 eşit taksitle ödenmesine karar verildiği halde, bozma sonrası verilen temyize konu hükümde TCK'nin 52/4. maddesi uyarınca birer ay ara ile 10 eşit taksitte ödenmesine karar verilmesi suretiyle 1412 sayılı CMUK'un 326/son maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu sebeplerle 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca tebliğnamedeki düşünceye aykırı BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden 1412 sayılı CMUK'un 322. maddesi gereğince, (2) numaralı hükmün sanık hakkında verilen adli para cezasının taksitlendirilmesine ilişkin paragrafından "10 eşit taksit halinde ödenmesine" ibaresinin çıkartılarak yerine "20 eşit taksit halinde ödenmesine'' ibaresinin eklenmesi suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 06/09/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.