Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/7827 Esas 2022/2886 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi tarafından verilen kararda, davacının başvuru yaptığı \"İSTANBUL FOOD FESTİVAL\" markasının TPMK YİDK tarafından reddedilmesine ilişkin dava konusu edilmiş ve önceki kararın yerinde olduğu, başvurunun soyut ve somut ayırt ediciliğinin bulunmadığı, bu ibarenin ortalama düzeydeki tüketici kesimi tarafından yemek konusunda sosyal ve kültürel bir tanıtım ya da festival yerini gösteren bir işaret olarak algılanacağı sonucuna varılarak davanın reddine karar verilmiştir. Kararda uygulanan kanun maddeleri ise; 556 sayılı KHK'nın 7/1-(a) ve (c) maddeleridir.

MAHKEMESİ : ANKARA BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ
20. HUKUK DAİRESİ


TÜRK MİLLETİ ADINA

Taraflar arasında görülen davada Ankara 3. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 17.10.2017 tarih ve 2017/38 E. - 2017/427 K. sayılı kararın davalı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kabulüne dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi'nce verilen 17.09.2020 tarih ve 2019/304 E. - 2020/723 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin 41. sınıf hizmetlerde kullanılmak üzere 2016/35343 sayılı ve "İSTANBUL FOOD FESTİVAL" ibareli marka tescil başvurusunun, TPMK YİDK'in 2016-M-11856 sayılı kararı ile 556 sayılı KHK.'nın 7/1-a ve c bentleri uyarınca nihai olarak reddedildiğini, oysa aynı kavram ve kapsamdaki başka başvuruların davalı tarafından kabul edildiğini, kararın haksız olduğunu ileri sürerek davalı Türk Patent YİDK kararının iptalini talep ve dava etmiştir.
Davalı Türk Patent ve Marka Kurumu vekili, müvekkili kurum kararının usul ve yasaya uygun olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, iddia, savunma,bilirkişi raporu ve dosya kapsamına göre; davacının 2016/35343 başvuru numaralı “İSTANBUL FOOD FESTİVAL” markasının 41. sınıfta yer alan “…..Sempozyum, konferans, kongre ve seminer düzenleme, idare hizmetleri. Spor, kültür ve eğlence hizmetleri (sinema, spor karşılaşmaları, tiyatro, müze, konser gibi kültür ve eğlence etkinlikleri için bilet sağlama hizmetleri dahil). ……Film, televizyon ve radyo programları yapım hizmetleri. ……” hizmetleri açısından 556 sayılı KHK’nın 7/1-(a) maddesi kapsamına girdiği, 41. sınıfta yer alan “…Spor, kültür ve eğlence hizmetleri (sinema, spor karşılaşmaları, tiyatro, müze, konser gibi kültür ve eğlence etkinlikleri için bilet sağlama hizmetleri dahil).…” hizmetleri açısından da 556 sayılı KHK’nın 7/1-(c) maddesi kapsamında bulunduğu, TPMK YİDK'nun 29.11.2016 tarih ve 2016-M-11856 sayılı kararının, “…Eğitim ve öğretim hizmetleri….Dergi, kitap, gazete v.b.gibi yayınların basıma hazır hale getirilmesi, okuyucuya ulaştırılmasına ilişkin hizmetler (global iletişim ağları vasıtasıyla anılan hizmetlerin sağlanması da dahil)….Haber muhabirliği hizmetleri, foto-muhabirliği hizmetleri.Fotoğrafçılık hizmetleri.Tercüme hizmetleri.” açısından yerinde olmadığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karara karşı davalı vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesi'nce; dava konusu başvurunun markasal algı yaratmayan bir ibare olduğu, soyut ve somut ayırt ediciliğinin bulunmadığı, bu ibareyi gören ortalama düzeydeki tüketici kesiminin bu ibareyi yemek konusunda sosyal ve kültürel bir tanıtım ya da festival yerini gösteren bir işaret olarak algılayacağı, dolayısıyla Kurum kararının yerinde bulunduğu, başvuruya kullanım yoluyla da ayırt edicilik kazandırıldığının da iddia ve ispat edilemediği gerekçesiyle davalı vekilinin istinaf başvurusunun kabulü ile HMK'nın 353/1-b-2. maddesi uyarınca yerel mahkeme kararının kaldırılmasına ve davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK'nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK'nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 06/04/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.