Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/9162 Esas 2022/3057 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sivas 1. Asliye Hukuk Mahkemesi'nde görülen bir dava sonucunda davanın reddedilmesi üzerine davacı vekili tarafından istinaf edilmiş, istinaf mahkemesince davacının istinaf başvurusunun kabul edilmesi sonucunda dosya yeniden ilk derece mahkemesine gönderilmiştir. Ancak davalı vekili bu karara karşı temyiz başvurusunda bulunmuş ve Bölge Adliye Mahkemesi 22. Hukuk Dairesi kararı vermiştir. Hukuk Dairesi kararına karşı temyiz yoluna başvurulamayacağından temyiz dilekçesinin reddedilmesi kararı verilmiştir.
HMK 353/1-a-6 ve HMK 362/1-g maddelerine göre; HMK 353. maddenin birinci fıkrasının a bendi kapsamında verilen kararlar hakkında temyiz yoluna başvurulamayacağı düzenlenmiştir.

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 22. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Sivas 1. Asliye Hukuk Mahkemesi Mahkemesi’nce verilen 06.02.2018 tarih ve 2016/418 E- 2018/126 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kabulüne dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 22. Hukuk Dairesi'nce verilen 07.07.2021 tarih ve 2021/929 E- 2021/1268 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Dava, hizmet bedelinin tahsili istemine ilişkindir. Mahkemece davanın reddine karar verildiği, davacı vekili tarafından istinaf yoluna başvurulması üzerine istinaf mahkemesince davacı vekilinin istinaf başvurusu kabul edilerek ilk derece mahkemesince önemli delillerin toplanmadığı gerekçesiyle HMK.’nın 353/1-a-6 maddesi uyarınca dosyanın ilk derece mahkemesine gönderilmesine karar verilmiştir.
Karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
İlk derece mahkemesinin red kararına karşı istinaf başvurusu yapılmış ve davacı vekilinin istinaf başvurusu kabul edilerek ilk derece mahkemesi kararının kaldırılmasına, HMK 353/1-a-6. maddesi uyarınca davanın yeniden görülmesi için dosyanın kararı veren mahkemeye gönderilmesine karar verilmiştir.
HMK. 362/1-g maddesinde; HMK 353. maddenin birinci fıkrasının a bendi kapsamında verilen kararlar hakkında temyiz yoluna başvurulamayacağı düzenlenmiştir.
Bu nedenle Bölge Adliye Mahkemesinin ilk derece mahkemesinin kararına karşı yapılan istinaf başvurusu hakkında verdiği kararın temyizi mümkün olmadığından temyiz dilekçesinin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklananan nedenlerle Bölge Adliye Mahkemesi kararına karşı temyiz yoluna başvurulamayacağından temyiz dilekçesinin REDDİNE, 6100 sayılı HMK 373. madde hükümleri gözetilerek dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğin ise Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesine gönderilmesine, ödediği karar düzeltme harcının isteği halinde karar düzeltme isteyen davalıya iadesine, 18/04/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.