Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2022/2526 Esas 2022/3073 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

İstanbul 3. Sulh Hukuk Mahkemesi'nde görülen bir menfi tespit davası sonucunda verilen kararın temyiz edilmesi talebi Yargıtay'a taşındı. Ancak kararın kesinlik sınırı olan 3.920 TL'nin altında olduğu tespit edildiği için davacının temyiz istemi miktar yönünden reddedildi ve ödediği temyiz harcı iade edilecek.
5219 sayılı Kanun ile değiştirilen HUMK 427. maddesinde yer alan kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanun'un 19. maddesiyle HUMK'ya eklenen Ek-Madde 4'te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alınarak 2020 yılı için 3.920,00 TL olarak belirlenmiştir.

MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasındaki davadan dolayı İstanbul 3. Sulh Hukuk Mahkemesi’nce verilen 12.03.2020 gün ve 2019/352 E. - 2020/250 K. sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
5219 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanun'un 19. maddesiyle HUMK'ya eklenen Ek-Madde 4'te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2020 yılı için 3.920,00 TL'dir. Davacı tarafından açılan menfi tespit davasında reddedilen meblağın 3.500,00 TL olduğu ve yukarıda yazılı madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kaldığı anlaşılmaktadır. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davacı vekilinin temyiz isteminin miktardan reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz isteminin miktar yönünden REDDİNE, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 18/04/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.