Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2022/6537 Esas 2022/16949 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Dolandırıcılık suçundan hüküm giyen sanıkların ceza dosyası Yargıtay'a gelmiş ve kanun yararına bozma istenmiş. Sanıkların mahkumiyeti, aynı suçtan müştekilere yönelik mükerrer yargılama ve ceza verilmesi nedeniyle bozulmuş. Kararda, Anayasa ve Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Mahkeme kararlarına ilişkin gerekliliklerine uyulmamış olduğu belirtilmiştir. Kararda geçen kanun maddeleri; Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nın 141/3, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 34/1, 230, 232, ve 289. maddeleridir.

KARAR


Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğünün 15.06.2022 tarih ve 2022/11426 sayılı kanun yararına bozma istemine atfen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen 07.07.2022 tarih ve KYB-2022/90618 sayılı ihbarname ile;
Dolandırıcılık suçundan sanıklar ... ve ...'ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 157. maddesi gereğince iki kez 3 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Sakarya 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 17/01/2019 tarihli ve 2017/870 esas, 2019/48 sayılı kararının "Sakarya 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 17/01/2019 tarihli ve 2017/870 esas, 2019/48 sayılı kararının kesinleşmesini müteakip, dosyanın yeniden ele alınarak sanıkların müştekiler ... ve ...'a yönelik mükerrir ceza aldıklarından bahisle haklarındaki hükmün ayrı ayrı kaldırılarak davanın reddine dair Sakarya 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 26/04/2022 tarihli ve 2017/870 esas, 2019/48 sayılı ek kararının, asıl kararın kanun yararına bozulması halinde yok hükmünde olacağı değerlendirilerek yapılan incelemede;
Dosya kapsamına göre, sanıklar hakkında, müştekiler ... ve ...'a yönelik 25/02/2013 tarihinde işlenen dolandırıcılık suçundan dolayı Sakarya Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen 06/01/2014 tarihli ve 2013/7943 soruşturma, 2014/40 esas, 2014/21 sayılı iddianame ile açılan davanın yapılan yargılaması sonunda, Sakarya 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 23/02/2018 tarihli ve 2014/23 esas, 2018/205 sayılı kararı ile mahkumiyetlerine karar verildiğinin anlaşılması karşısında; sanıklar hakkında aynı müştekilere karşı gerçekleştirilen aynı eylem sebebiyle Sakarya Cumhuriyet Başsavcılığınca düzenlenen 21/05/2013 tarihli ve 2013/3735 soruşturma, 2013/3344 esas, 2013/1296 sayılı iddianame ile açılan davanın, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 223/7. maddesinde “Aynı fiil nedeniyle, aynı sanık için önceden verilmiş bir hüküm veya açılmış bir dava varsa davanın reddine karar verilir.” hükmü gereğince reddine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, sanıkların yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilerek, mükerrer ceza tayininde isabet görülmediğinden" bahisle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca, bozulması istenilmiş olmakla,
Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
Hükmün kesinleşmesinden sonra ek kararla hükümde değişiklik yapılamayacağından, Sakarya 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 26.04.2022 tarihli, 2017/870 Esas ve 2019/48 Karar sayılı ek kararının hukuki değerden yoksun ve yok hükmünde olduğu gözetilerek yapılan incelemede;
Sakarya 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 17.01.2019 tarihli, 2017/870 Esas ve 2019/48 Karar sayılı dosyasına konu Sakarya Cumhuriyet Başsavcılığının 21.05.2013 tarih ve 2013/3344 Esas sayılı iddianamesinde 48 kişinin müşteki olarak gösterildiği, sevk maddesinde ise sanıklar ... ve ...‘ın, 5237 sayılı TCK'nin 157/1. maddesi uyarınca 46 kez cezalandırılmalarının talep olunduğu; Sakarya 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 23.02.2018 tarihli, 2014/23 Esas ve 2018/205 Karar sayılı dosyasına konu Sakarya Cumhuriyet Başsavcılığının 06.01.2014 tarih ve 2014/40 Esas sayılı iddianamesi ile de sanıkların 18 müştekiye karşı gerçekleştirdikleri eylemleri nedeniyle cezalandırılmaları talep olunarak, aynı Kanun'un 157/1. maddesi uyarınca kamu davası açıldığı, bu davaya istinaden Sakarya 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2014/23 Esas sayılı dosyası kapsamında yapılan yargılamada, sanıkların TCK'nin 157/1, 62. maddeleri gereğince ayrı ayrı 17 kez "2 yıl 6 ay hapis ve 7.500 TL adli para cezası" ile cezalandırılmalarına, müştekilerden ...'a yönelik eylemleri yönünden ise beraatlerine karar verildiği, verilen hükümlerin 31.12.2018 tarihinde kesinleştiği, bununla birlikte kanun yararına bozma istemine atfen düzenlenen ihbarnamede, Sakarya 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2017/870 Esas sayılı dosyası kapsamında müştekiler ... ve ... yönünden mükerrer yargılama yapıldığı, sanıklar hakkında bu iki müştekiye yönelik eylemleri yönünden kurulan mahkumiyet hükümlerinin yasaya aykırı olduğu, 5271 sayılı CMK'nin 223/7. maddesi uyarınca davanın reddine karar verilmesi gerektiği belirtilmiş ise de;
Türkiye Cumhuriyeti Anayasasının 141/3, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 34/1, 230, 232 ve 289. maddeleri gereğince, mahkeme kararlarının denetime olanak verecek biçimde açık ve gerekçeli olması, iddia ve savunmada ileri sürülen görüşlerin belirtilmesi, mevcut delillerin tartışılması ve değerlendirilmesi, hükme esas alınan ve reddedilen delillerin açıkça gösterilmesi, bu delillere göre ulaşılan sonuçların, iddia, savunma ve dosyadaki diğer belgelere ilişkin değerlendirmeler ile sanığın eylemlerinin ve yüklenen suçun unsurlarının nelerden ibaret olduğunun, hangi gerekçeyle hangi delillere üstünlük tanındığının açık olarak gerekçeye yansıtılması, delillerle sonuç arasında bağ kurulmasının gerektiği, kanun yararına bozma istemine konu Sakarya 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 17.01.2019 tarihli, 2017/870 Esas ve 2019/48 Karar sayılı dosyasına ilişkin gerekçeli karar incelendiğinde; iddia bölümünde, bu davanın konusu olmayan Sakarya Cumhuriyet Başsavcılığının 06.01.2014 tarih ve 2014/40 Esas sayılı iddianamesi ile dava açıldığı ve sanıkların 18 kez cezalandırılmalarının talep olunduğunun belirtildiği, savunma bölümünde yazılan sanık beyanlarının, Sakarya 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2014/23 Esas sayılı dosyası kapsamında yapılan savunmalar olduğu, gerekçe bölümündeki anlatımın da belirtilen dosyayla ilgili olduğu, bunun yanı sıra iddianamede 48 kişi müşteki olarak gösterilmesine rağmen, hangi müştekilere yönelik olduğu da anlaşılamayacak şekilde sanıkların TCK‘nin 157/1. maddesi gereğince ayrı ayrı 18 kez “3 yıl hapis“ cezası ile cezalandırılmalarına karar verilerek, Anayasa ve 5271 sayılı Kanun'un amir hükümlerine aykırı ve dosya kapsamıyla uyumlu olmayacak biçimde gerekçe ve hüküm oluşturulması karşısında; öncelikle tüm mahkumiyet hükümlerine yönelik belirtilen hukuka aykırılık yönünden kanun yararına bozma yoluna gidilip gidilmeyeceği hususunda gereğinin takdir ve ifası için dosyanın Adalet Bakanlığına gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE; 24.10.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.