Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/7918 Esas 2022/3083 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacı, \"Sayan Fındık\" markası ile fındık ihracatı yaptığını ve davalının bu markayı haksız olarak kullandığını ileri sürerek, markaya tecavüzün önlenmesini talep etmiştir. Mahkeme, davacı markasının tescil tarihinden önce davalı tarafından kullanılmaya başlanmış olduğu gerekçesiyle davayı reddetmiştir. Davacı vekili, bu kararı istinaf etmiştir. Bölge Adliye Mahkemesi, davalının markasının davacı markasıyla karıştırılma ihtimali yaratacak derecede benzer olduğunu kabul etmiş, ancak davalının kazanılmış hakka sahip olduğunu ve davacının talebinin hakkın kötüye kullanılması mahiyetinde olduğunu belirterek, istinaf başvurusunu reddetmiştir. Karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir. Yargıtay, yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığını belirterek, kararın onanmasına hükmetmiştir.
Kanun Maddeleri: HMK'nın 353/b-1 ve 370/1. maddeleri.

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 7. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Düzce 3. Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 11.07.2019 tarih ve 2017/435 E- 2019/272 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair Sakarya Bölge Adliye Mahkemesi 7. Hukuk Dairesi'nce verilen 09.09.2020 tarih ve 2019/1827 E- 2020/893 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; davacının "Sayan Fındık" markası ile fındık ihracatı işi ile uğraştığını, "Sayan Fındık+şekil" ibareli, 2016/95947 numaralı tescilli markasının olduğunu, davalının davacının markasını haksız olarak kullandığını, Düzce 1. Sulh Hukuk Mahkemesi 2017/15 D. İş sayılı dosyasıyla tespit yapıldığını ve davalının markayı bir çok yerde kullanıldığının tespit edildiğini, davalının kullanımının davacının marka hakkına tecavüz oluşturduğunu ve haksız rekabete yol açtığını, tarafların işyerleri birbirine yakın olduğundan davacı müşterilerinin işletmeleri karıştırdığını, davacının tanınmışlığından ve müşteri potansiyelinden faydalanıldığını ileri sürerek davalının "Sayan Fındık" markasına tecavüzünün önlenmesine, markanın davalı tarafından kullanıldığı tabelaların sökülmesine, araç üzerinde bulunan ve diğer reklam vasıtalarının sökülmesine, fatura vb. tüm basılı resmi evrak, kartvizit ve ürün ambalajlarının toplatılmasına karar verilmesini talep etmiştir.
Davalının cevap dilekçesi sunmamıştır.
Mahkemece tüm dosya kapsamına göre; davacının tescil ettirdiği "Sayan Fındık" ibareli markası ile davalının kullanımı arasında karıştırılma ihtimali yaratacak derecede benzerlik olduğu, davalının 2006 yılından bu yana söz konusu markayı kullanmakta olduğu dikkate alındığında, davalının kullanımının davacı tarafından 28/11/2016 tarihinde tescil ettirilen bu markadan doğan haklara tecavüz teşkil etmediği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş, karara karşı davacı vekili tarafından istinaf kanun yoluna başvurmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince yapılan istinaf incelemesinde; davalının "Sayan Fındık ..." ibaresini markasal olarak kullandığı, davalının kullanımı ile davacıya ait 2016/95947 sayı ile tescilli "Sayan Fındık+Şekil" markası arasında karıştırılma ihtimali yaratacak derecede benzerlik bulunduğu, davalı kullanımına konu hizmetler ile davacı markasının kapsamındaki hizmetlerin aynı olduğu, davalının söz konusu markayı davacının marka tescil başvurusundan en az 10 yıl önce kullanmaya başladığı, tarafların soyadlarının "SAYAN" olduğu ve uzun yıllardır yakın iş yerlerinde fındık alım-satım ticareti yaptıkları, davalının ticaret unvanının ... olduğu, iştigal konusunun fındık alım satım işi olduğu, ticaret siciline 05/12/1995 tarihinde kayıt olduğu, davacının, davalı kullanımının başladığı 2006 yılından kendi markasını tescil ettirdiği 2016 yılına kadar yaklaşık 10 yıl boyunca sessiz kalınması nedeniyle davalının kazanılmış hakkı olduğu, davalının markayı kullanmaya başladığı tarihten dava açıldığı tarihe kadar geçen sürede davalının faaliyetinin davacı tarafından bilindiği, yakın iş yerlerinde faaliyette bulundukları, tarafların soyadlarının da aynı olduğu, davacı talebinin hakkın kötüye kullanılması mahiyetinde olduğu, sonradan tescil edilen bir markanın, bu markanın tescilinden önceki kullanımları engellemeyeceği ve daha önceki kullanımların sonradan tescil edilen marka hakkına tecavüz olarak kabul edilemeyeceği gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 18/04/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.