Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/1177 Esas 2022/3099 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacı Antalya Minibüsçüler Odası'na bağlı olarak minibüs işletmektedir. Davacı ile S.S.21 Nolu Özel Halk Otobüsleri Taşıyıcılar Kooperatifi arasında imzalanan protokoller doğrultusunda davacı davalı lehine 20/06/2011 ödeme tarihli 38.100,00 TL bedelli senedi düzenleyerek vermiştir. Akabinde senet bedelini ödeyerek bono asılını geri almıştır. Protokol şartlarının gerçekleşmediği iddiasıyla davacı, senet bedelinin davalılardan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir. Davalı ise sebepsiz zenginleşme hukuksal nedenine dayanarak sözleşmenin feshi ve verilenin iadesi talebiyle karşı dava açmıştır. Mahkeme, davacının herhangi bir maddi zararının olmadığı gerekçesiyle davayı reddetmiştir. Davacı vekili tarafından yapılan temyiz itirazları reddedilmiştir. Kanun maddeleri: 818 sayılı Borçlar Kanunu.

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Antalya 1. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 14.10.2020 tarih ve 2018/141 E. - 2020/327 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davacının Antalya Minibüsçüler odasına bağlı olarak minibüs işlettiğini, Antalya Minibüsçüler Odası ile S.S.21 Nolu Özel Halk Otobüsleri Taşıyıcılar Kooperatifi arasında bir kısım protokoller imzalandığını, işbu protokoller doğrultusunda davacının davalı lehine 20/06/2011 ödeme tarihli 38.100,00 TL bedelli senedi düzenleyerek verdiğini, akabinde senet bedelini ödeyerek bono asılını geri aldığını, protokol şartlarının gerçekleşmediğini, düzenlenen bonoya dayalı olarak alınan bedelin haksız olduğunu ileri sürerek, 38.100,00 TL'nin dava tarihinden itibaren ticari faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiş, ıslah dilekçesiyle Antalya Minibüsçüler Esnaf ve Sanatkarlar Odası ile S.S.21 Nolu Özel Halk Otobüsleri Taşıyıcılar Kooperatifi arasında akdedilen tüm anlaşma, sözleşme ve protokollerin geçersizliğinin tespitine ve geçersiz sözleşmeler uyarınca müvekkili tarafından ödenen 38.100,00 TL'nin iadesine karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili, dava dilekçesi ile sebepsiz zenginleşme hukuksal nedenine dayanarak akde aykırılık nedeniyle sözleşmenin feshi ve verilenin iadesi talebi ile müvekilleri aleyhine dava ikame edildiğini, haksız ve dayanaksız davanın reddini talep ettiklerini, müvekkillerine 20/06/2011 tarihinde ödeme yapıldığının iddia edildiğini, 28/05/2011 tarihi itibari ile yürürlükte bulunan 818 sayılı Borçlar Kanunu'nun sebepsiz zenginleşme hukuksal nedenine uygulanacak zamanaşımı sürelerini belirleyen hükümlerinin uygulanmasının gerektiğini, zamanaşımı itirazı nedeniyle davanın reddine karar verilmesini talep ettiklerini, sözleşmenin feshini talep eden davacının fesihte haklı olduğunu ispat etmesi gerektiğini, ispat yükünün davacıda olduğunu, davacının haksız ve kötü niyetli olduklarını, davacının ve müvekkillerinin üyesi bulunduğu S.S.21 Nolu Özel Halk Otobüsleri Taş. Koop'ne ödeme yapılmadığını, davacı tarafından kabul edildiğini savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonunda, UKOME kararının plaka tahdidini düzenleyen 86/10553 sayılı Bakanlar Kurulu Kararına aykırı olduğundan bahisle ve tescili yapılmış azami 14 oturma kapasiteli minibüs aracı yerine 14 oturma kapasitesinden fazla yolcu taşıyabilen otobüslerin aynı hak sahiplerine kapasite artışından kaynaklanan değer artışını ihale yapılmaksızın verilmesinde kamu yararı ve hukuka uyarlık görülmediğinden işlemin iptaline karar verilmiş olması ve bu kararın Danıştay 8. Dairesi tarafından onanmış olmasının minibüs esnafının icra edilen idari bir tasarrufla değer artışı yarattığının tespiti anlamını taşıdığını, dava konusu yıllara ait biniş ücretleri incelendiğinde, özel halk otobüslerinin hak kaybına uğradığı ve dönüşen minibüslerin her birinin de fazla kazanç elde ettiklerinin tespit edildiği, davacının söz konusu işleminde dönüşen minibüs başına ödediği 38.100,00 TL parayı özel halk otobüs sahiplerine vermesinin kabul edilebilir ve makul bir değer olduğu kanaat ve sonucuna varıldığı, senedin keşide edilmesine dayanak UKOME kararının fiili uygulamasının devam ettiği, davacının iptal edilen UKOME kararı nedeniyle keşide ettiği bonodan kaynaklı ve aracının değiştirmesi sebebi ile yaptığı harcamadan kaynaklı bir zararı bulunmadığı, gelir hesabı yapıldığında davacının herhangi bir maddi zarara uğramadığının tespit edildiği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karar, davacı vekilince temyiz edilmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına ve delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 21,40 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davacıdan alınmasına, 18/04/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.