Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2022/8112 Esas 2022/6771 Karar Sayılı İlamı

(KANUN YARARINA BOZMA İSTEMİ)

Kasten yaralama suçundan sanık ...'ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 86/2, 86/3-a, 62/1 ve 52/2. maddeleri gereğince 3.000,00 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına ilişkin Gaziosmanpaşa 10. Asliye Ceza Mahkemesinin 14.01.2021 tarihli ve 2020/275 Esas, 2021/34 Karar sayılı kararına karşı Adalet Bakanlığının 02.06.2022 tarihli ve 2022/5011 sayılı yazısıyla kanun yararına bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 07.07.2022 tarihli ve 2022/87688 sayılı tebliğnamesi ile Dairemize gönderilmekle incelendi.
Mezkur ihbarnamede;
Somut olayda, her ne kadar Gaziosmanpaşa 10. Asliye Ceza Mahkemesince sanık ...'ın denetim süresi içerisinde suç işlemesi sebebiyle hükmün açıklanmasına ve mahkumiyetine karar verilmiş ise de,
Gaziosmanpaşa 10. Asliye Ceza Mahkemesinin 31.05.2018 tarihli kararı ile sanık ... hakkında bir mahkumiyet hükmü ve dolayısıyla da hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilmediği, ancak sehven adı geçen sanık hakkında 29.06.2018 tarihli kesinleşme şerhi düzenlenerek 19.06.2018 tarihinden itibaren denetim süresinin başlamasına karar verildiği,
Gaziosmanpaşa 10. Asliye Ceza Mahkemesinin 31.05.2018 tarihli ve 2018/79 Esas, 2018/501 sayılı kararı incelendiğinde kasten yaralama suçundan diğer sanık ... hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verildiği, sanık ... hakkında verilmiş bir mahkumiyet ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair bir karar bulunmadığı gözetilmeden, yazılı şekilde hükmün açıklanarak mahkumiyet kararı verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı CMK'nin 309. maddesi gereğince anılan kararın bozulması lüzumunun ihbar olunduğu anlaşıldı.
Gereği görüşülüp düşünüldü:

TÜRK MİLLETİ ADINA

İncelenen dosyada; sanık ... hakkında eşi ...’a yönelik kasten yaralama ve hakaret suçlarından açılan kamu davasının yargılaması sonucunda Gaziosmanpaşa 10. Asliye Ceza Mahkemesinin 31.05.2018 tarihli ve 2018/79 Esas, 2018/501 Karar sayılı kararı ile hakaret suçundan ceza verilmesine yer olmadığına, sanık ...’ın kasten basit yaralama suçundan 5237 sayılı TCK’nin 86/2, 86/3-a, 62, 52/2. maddelerine göre 3000 TL adli para cezası ile cezalandırılarak hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği anlaşılmıştır.
Sanık ... hakkında kasten yaralama suçundan açılan kamu davası yönünden mahkemece karar verilmediği görülmüştür. Ancak ... hakkında kesinleştirme işlemi yapılırken adı geçen sanık hakkında kasten yaralama suçundan hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair karar verildiğine ilişkin kesinleştirme işlemi yapılmıştır. Sanığın denetim süresi içerisinde suç işlediği kabul edilerek hükmün açıklanmasına karar verilmiş ise de; sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair karar bulunmadığından hükmün açıklanmasına karar verilmesi de mümkün bulunmamaktadır.
Bununla birlikte, sanık ... hakkında eşi ...’a yönelik kasten yaralama suçundan açılan kamu davası yönünden zamanaşımı süresi içerisinde karar verilmesi mümkündür.
Bu nedenle; Adalet Bakanlığının kanun yararına bozma isteyen yazısına dayanan tebliğnamede ileri sürülen düşünce yerinde görüldüğünden; Gaziosmanpaşa 10. Asliye Ceza Mahkemesinin 14.01.2021 tarihli ve 2020/275 Esas, 2021/34 Karar sayılı kararının 5271 sayılı CMK'nin 309/4. maddesi gereğince KANUN YARARINA BOZULMASINA, müteakip işlemlerin mahallinde yerine getirilmesine, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 12.09.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.