Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2022/4595 Esas 2022/6832 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Nitelikli kasten yaralama
HÜKÜM : Gölpazarı Asliye Ceza Mahkemesinin 14/04/2021 tarih ve 2017/183 Esas – 2021/140 Karar sayılı; Sanığın “nitelikli kasten yaralama” suçundan; 5237 sayılı TCK'nin 86/1, 86/3-e, 87/1-a,son, 62/1, 53 ve 54. maddeleri uyarınca 4 yıl 2 ay hapis cezası ile mahkumiyetine dair kararı.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Mahalli mahkemece bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın nitelikli kasten yaralama suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin edilmiş, cezayı azaltıcı takdiri indirim nedeninin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, sanığın savunmaları inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre hükümde bozma nedenleri dışında bir isabetsizlik görülmediğinden, sanık müdafiinin; kararın yasaya ve hakkaniyete aykırı olduğuna, eksik kovuşturma yapıldığına, sanığın cezasında haksız tahrik indirimi yapılması gerektiğine yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddiyle;
Ancak;
1) Bilecik Devlet Hastanesi ruh sağlığı ve hastalıkları uzmanınca tanzim edilen 01/12/2017 tarihli adli raporda; "Kişide demans denilen akıl zayıflığına yol açan, kişinin akli melekelerinde zayıflamaya yol açıp davranışlarını yönetme ve yönlendirme ve hukuki sonuçlarını kavrama yeteneğinde azalmaya yol açabilen ruhsal bozukluk bulunduğu, bu hastalığın kronik, sinsi, yavaş ve progresif bir hastalık olduğu bilindiği için anamnez ile sosyal çalışmasına göre 21/10/2013 tarihinde de kuvvetle muhtemel aynı hastalığın bulunduğu, bu nedenle TCK'nin 32. maddesi kapsamında değerlendirilmesinin uygun olacağı tıbbı kanaatine varıldığının” belirtildiği, Marmara Üniversitesi Pendik Eğitim ve Araştırma Hastanesi Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Kliniğinin 14/12/2018 tarihli adli raporunda; "(...)eldeki verilerle olay tarihindeki cezai ehliyeti hakkında tıbben karar verilemeyeceği kanaatine varılmıştır" denildiği, yine Pendik Eğitim ve Araştırma Hastanesi Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Kliniğinin 16/03/2021 tarihli yazısında "(...) Kişiye demans tanısı konulduğu, 15/03/2021 tarihinde yapılan görüşmede daha önce mahkemenizce iletilen raporda sunulan belirtilerin halen mevcut olduğu, uygulanan psikometrik teste göre klinik durumunda kötüleşme olduğu müşahade edilmiştir (...)" şeklinde bir tespitin de yapıldığı nazara alındığında, sanığın rahatsızlığının suç tarihinde etkili olup olmadığı ile suç tarihinde işlediği fiilin hukuki anlam ve sonuçlarını algılama veya bu fiille ilgili olarak davranışlarını yönlendirme yeteneğine sahip olup olmadığının veya önemli derecede azalma olup olmadığının tam olarak tespiti için Adli Tıp Kurumu ilgili İhtisas Kurulundan yöntemince rapor aldırılarak, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun tayini gerektiğinin gözetilmeksizin eksik kovuşturma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
2) Kabule göre, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25/04/2017 tarih ve 2015/1167 Esas - 2017/247 Karar sayılı kararında da belirtildiği üzere, sanığa ek savunma hakkı tanınmadan, iddianamede gösterilmeyen 5237 sayılı TCK'nin 87/1-son maddesinin uygulanması suretiyle, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (Pelissier ve Sassi/Fransa, No: 25444/94, P. 67, Sadak ve diğerleri/Türkiye No: 29900/96, 29901/96, 29902/96, 29903/96, 17.07.2001) sayılı kararları ile, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin “Adil Yargılanma hakkı” başlıklı 6. maddesine, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nın “Hak Arama Hürriyeti” başlıklı 36. maddesine ve yine 5271 sayılı CMK’nin 226. maddesine muhalefet edilerek sanığın savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle, 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca tebliğnamedeki düşünce gibi BOZULMASINA, 13/09/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.