Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/606 Esas 2022/3119 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Antalya 7. Asliye Hukuk Mahkemesi tarafından görülen bir davada, davacı ile davalının birlikte kurdukları şirkette davalının sermaye borcunu ödememek için aldığı paraların şirket muhasebesine dahil edilmediği ve kendi hesabına kullanıldığı iddiasıyla açılan davada, Mahkemece yapılan yargılama sonucunda davacının ödediği 58.750 Euro'nun dava tarihindeki karşılığı olan 131.588,25 TL'den, davalı şirket için kullanıldığı belirtilen 76.938,77 TL'nin mahsup edilmesiyle 54.648,47 TL'nin dava tarihinden itibaren işleyen mevduat faizleriyle birlikte davalıdan tahsiline karar verildi. Davalı tarafından temyiz edilen karar, Yargıtayca incelenmiş ve temyiz itirazları reddedilmiştir.
Kanun Maddeleri: Usul ve Kanun Yararına Bozma, Türk Borçlar Kanunu.

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Antalya 7. Asliye Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 29.09.2020 tarih ve 2019/276 E. - 2020/70 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçelerinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davacı ile davalının dava dışı Ünal Deveci ile birlikte BDL Temizlik Otelcilik Turizm Seyahat İnşaat Taahhüt Tekstil Kuyumculuk Emlakçılık Gıda Su Ürünleri İthalat İhracat San. ve Tic. Ltd. Şti.'yi kurduklarını, şirkete ilk beş yıl için ortaklardan davalı ile dava dışı diğer ortağın şirket müdürü olarak atandığını, davacı tarafından sermaye borcunun tamamının ödendiğini, davalının şirketin kuruluşundan bir süre sonra şirketin paraya ihtiyacı olduğunu söyleyerek davacıdan farklı tarihlerde, farklı miktarlarda parayı elden aldığını ve karşılığında makbuz verdiğini, davacı tarafından yapılan ödemeler şirket için yapılmış ise de bu ödemelerinin davalı tarafından şirket muhasebesine dahil edilmeyip, kendi nam ve hesabına kullanılarak harcandığını ileri sürerek, fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla şimdilik 25.000,00 TL'nin dava tarihinden itibaren işleyecek bankaların uyguladığı en yüksek faizle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, ödeme makbuzlarından bir kısmına yönelik imza itirazında bulunduklarını, davalıya gönderilen paraların şirket için harcandığını, makbuzların yaptırılan tercümesini kabul etmediklerini, davalının şirketten alacaklı olduğunu belirterek, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece bozmaya uyularak yapılan yargılamaya ve tüm dosya kapsamına göre; daha önce tespit edilen davacının ödediği 58.750.- Euro'nun dava tarihindeki karşılığı olan 131.588,25 TL'den bozma ilamında davalı şirket için kullanıldığı belirtilen 76.938,77 TL'nin mahsubu ile 54.648,47 TL'nin tahsiline karar verilmesi gerektiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, 54.648,47 TL'nin dava tarihinden itibaren işleyen mevduat faizinin değişen oranlarıyla birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı taraf vekilleri temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına göre, taraf vekillerinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, taraf vekillerinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 2.799,79 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, istek halinde aşağıda yazılı 1.233,30 TL harcın temyiz eden davacıya iadesine, 19/04/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.