Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2022/5626 Esas 2022/6963 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Sanığın, mağdura yönelik kasten yaralama suçundan TCK'nin 86/1, 86/3-a,e, 62, 50/1-a, 52/2, 52/4 maddeleri gereğince 6.740 TL adli para cezasına mahkumiyetine dair karar.

TÜRK MİLLETİ ADINA

Mahalli mahkemece bozma üzerine verilen hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanık hakkında kurulan hükümde TCK'nin 29. maddesine göre indirim yapılırken kanun maddesinin gösterilmemesi, mahallinde düzeltilebilir eksiklik olarak kabul edilmiştir.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 28.01.2018 tarih ve 2017/12-463 Esas - 2018/20 Karar sayılı kararı uyarınca, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinde 5237 sayılı TCK'nin 52/4. maddesi gereğince hapse çevrileceği ihtarı yapılmış ise de; 5275 sayılı Kanun'un 106/3. maddesi infaz aşamasında re'sen gözetilebileceğinden bu husus bozma nedeni yapılmamıştır.
Sanığın, eşi olan mağdura yönelik eylemini silahtan sayılan demir sopa ile gerçekleştirdiğinin kabul edilmesi karşısında, birden fazla nitelikli halin (TCK'nin 86/3-a ve 86/3-e) aynı olayda gerçekleşmesi nedeniyle 5237 sayılı TCK'nin 61. maddesindeki ölçütler ve TCK'nin 3. maddesindeki cezada orantılılık ilkesi dikkate alınarak TCK'nin 86/2. maddesi gereğince temel cezaya hükmedilirken alt sınırdan uzaklaşılması gerektiğinin gözetilmemesi nedeniyle eksik ceza tayin edilmesi, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanığın, mağdura yönelik kasten yaralama suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin edilmiş, cezayı azaltıcı haksız tahrik ve takdiri indirim sebeplerinin niteliği ve derecesi takdir kılınmış, sanık savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre bozma ilamına uyularak verilen hükümde eleştiri sebepleri dışında bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin her türlü şüpheden uzak, kesin inandırıcı delil olmadığına, beraat kararı verilmesine, TCK'nin 51 ve CMK'nin 231. maddesinin uygulanmasına uygulamasına yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün ONANMASINA, 15.09.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.