Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/1453 Esas 2022/3437 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davalı adına tescilli \"PİAZZA\" ibareli markanın kullanılmadığı veya kötüniyetli tescil edildiği gerekçesiyle 2006/51784 sayılı markanın bazı ürün ve sınıflarda kullanmama nedeniyle hükümsüzlüğüne ve 2011/85858 sayılı markanın da kötüniyetli tescil olması sebebiyle hükümsüzlüğüne karar verilmesi talebiyle açılan dava sonucunda, kullanmama nedeniyle iptal talebi hakkında karar verilmesine yer olmadığı, 2011/85858 sayılı marka yönünden kötüniyet iddiasına dayalı hükümsüzlük davası açılmasıyla ilgili başvuru markasının önceki markalardan farklı olması nedeniyle kötü niyet iddiasının yersiz olduğu belirtilerek, davalıya yargılama giderleri ve vekalet ücreti yüklenmesine karar verilmiştir. Karar bozma talebi üzerine yapılan incelemeye göre, davacı lehine yargılama gideri ve vekalet ücretine karar verilmemesi yanlış olsa da, bu yanlışlık nedeniyle yeniden yargılama yapılması gerekmeyeceği sonucuna varılmıştır. Kararın Humk'un 438/7. maddesi uyarınca düzeltilerek onanmasına karar verilmiştir.
Kanun maddeleri:
- 556 sayılı KHK’nin 14. maddesi
- Humk'un 438/7. maddesi

MAHKEMESİ :FİKRİ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 2. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 16.10.2020 tarih ve 2020/191 E. - 2020/334 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davalı adına tescilli 2006/51784 sayılı "PİAZZA" ibareli markanın tescilli olduğu bazı ürün ve hizmetlerde ciddi biçimde kullanmadığının belirlendiğini, yine davalının “PİAZZA” ibaresini kullanmamasına rağmen 2011/85858 sayılı “piazza Alimünyum Sistemleri” ibareli markayı kötüniyetli biçimde adına tescil ettirdiğini ileri sürerek, 2006/51784 sayılı markanın bazı ürün ve sınıflarda kullanmama nedeniyle hükümsüzlüğüne ve 2011/85858 sayılı markanın da kötüniyetli tescil olması sebebiyle hükümsüzlüğüne karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davalının markasını kullandığını, kötüniyetli bir tescil bulunmadığını belirterek, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece bozmaya uyularak yapılan yargılamaya ve tüm dosya kapsamına göre; karar tarihinden sonra 06.01.2017 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi’nin 14.12.2016 gün ve 2016/148 esas ve 2016/189 karar sayılı kararı ile 556 sayılı KHK’nin 14. maddesinin de iptaline karar verildiğinden kullanmama nedeni ile açılan iptal davası hakkında karar verilmesine yer olmadığına karar verildiği, sunulan delillerden davalının adına tescilli 30.10.2006/51784 sayılı markayı iptali istenen mal ve hizmetler bakımından pazar yaratmak yahut mevcut pazarı korumak amacıyla, temel işlevine uygun olarak anılan ürünlerin ve hizmetlerin menşeini garanti edecek şekilde ve ciddi biçimde kullanılmadığı, dolayısıyla davanın açıldığı tarihteki haklılık durumuna göre davacının davasında haklı olduğu, davalının yargılama giderinden sorumlu tutulması gerektiği, 2011/85858 sayılı marka yönünden kötüniyet iddiasına dayalı hükümsüzlük davası açıldığı, başvuru markasındaki mal ve hizmetlerin davalının önceki markasındaki mal ve hizmetlerden daha geniş olduğu, ayrıca başvuru markasının görsel olarak da önceki markalardan farklı olduğu, başvuru markasının önceki markaların tekerrürü olarak değerlendirmenin mümkün olmadığı, marka sahibinin zaman içerisinde yeni bir logo tasarlatarak markasını bir kez daha tescil ettirmesinin yaygın olarak karşılaşılan bir durum olduğu, kötü niyet nedeniyle hükümsüzlük talebinin yerinde olmadığı gerekçesiyle 2006/51784 sayılı markanın kullanılmama nedeniyle iptali talebi hakkında karar verilmesine yer olmadığına, yargılama giderinin davalı üzerinde bırakılmasına; 2011/85858 sayılı markanın kötüniyet nedeniyle hükümsüzlük talebinin reddine, yargılama giderleri ve vekalet ücretinin davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiştir.
Kararı davacı vekili temyiz etmiştir.
Mahkemece bozmaya uyularak verilen kararda, davacının kullanmama sebebiyle marka hükümsüzlüğüne yönelik isteminde dava açıldığı tarih itibariyle haklı olduğu tespit edilmiş olmasına karşın davacı lehine yargılama gideri ve vekalet ücretine karar verilmemesi doğru olmamışsa da, tek başına bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden kararın HUMK'nun 438/7. maddesi uyarınca düzeltilerek onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıdaki açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin kabulü ile, "2-1 nolu hüküm yönünden yargılama giderinin davalı üzerinde bırakılmasına" şeklindeki hüküm bölümünün 2 numaralı bendinin ve hükmün devamındaki "Davacının yapmış olduğu giderlerin kendi üzerinde bırakılmasına," şeklindeki ibarenin hüküm fıkrasından çıkarılarak, yerine "2- 4.910,00.-TL maktu ücreti vekaletin davalıdan alınarak davacıya verilmesine, davacı tarafından yapılan yargılama masrafı olarak 1.500,00 TL bilirkişi ücreti, 59,50 TL ilk masraf ve 209,00 TL tebligat masrafı olmak üzere toplam 1.768,50 TL yargılama giderinden kabul ve red oranına göre 884,25 TL’sinin davalıdan alınıp davacıya verilmesine,” ibaresinin eklenmesine ve hükmün bu şekilde DÜZELTEREK ONANMASINA, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 26/04/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.