Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/1513 Esas 2022/18347 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
11. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/1513
Karar No: 2022/18347
Karar Tarihi: 02.11.2022

Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/1513 Esas 2022/18347 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir kararda, sanıklar tefecilik, sahte belge düzenleme ve kullanma suçlarından mahkum edilmiştir. Temyiz sürecinde, tefecilik suçu yönünden mahkumiyet hükümleri yerinde görülmüş, ancak bu suçtan mahkumiyetin gerçeğe aykırı olarak harcama belgesi düzenleme suçunu oluşturduğu fark edilmediği için bozulmuştur. Ayrıca, sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarından mahkumiyet hükümleri de, yeni kanun maddeleri dikkate alınarak yeniden değerlendirilmek üzere bozulmuştur. Kanun maddeleri ise şöyledir: 5464 sayılı Banka Kartları ve Kredi Kartları Kanunu'nun 36. maddesi, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53, 241, 7/2. maddeleri, 7394 sayılı Kanun'un 4 ve 5. maddeleri ve 213 sayılı Kanun'un 359. maddesi.
11. Ceza Dairesi         2018/1513 E.  ,  2022/18347 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
    SUÇLAR : Tefecilik, sahte belge düzenleme ve kullanma
    ...
    ...


    I- Tefecilik suçu yönünden kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik sanıkların temyizlerinin incelenmesinde;
    Yapılan yargılamaya, toplanıp gerekçeli kararda gösterilerek tartışılan delillere, Mahkemenin oluşa uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre sanıkların diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir, ancak;
    1- Sanıkların POS cihazlarını kullanım amaçları ve sözleşme koşulları dışında, kredi kartı sahiplerinin nakit ihtiyaçlarının karşılanması veya kredi kartı borcunun ertelenmesi amacıyla kullanmaktan ibaret fiillerinin, 5464 sayılı Banka Kartları ve Kredi Kartları Kanunu'nun 36. maddesinde düzenlenen gerçeğe aykırı olarak harcama belgesi düzenleme suçunu oluşturduğu gözetilmeden tefecilik suçundan mahkumiyet hükümleri kurulması,
    2- 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140-2015/85 sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
    II- Sahte fatura düzenleme ve kullanma suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik sanıkların temyizlerinin incelenmesine gelince;
    Hükümlerden sonra 15.04.2022 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren, 7394 sayılı Kanun’un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun’un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri uyarınca 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi de gözetilerek öncelikle lehe Kanun’un tespit edilip uygulama yapılması ve her iki Kanunla ilgili uygulamanın gerekçeleriyle birlikte denetime olanak verecek şekilde ayrıntılı olarak kararda gösterilmesi suretiyle sanıkların hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
    Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, sahte fatura düzenleme ve kullanma suçları yönünden diğer yönleri incelenmeyen hükümler ile tefecilik suçu yönünden kurulan hükümlerin bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nin 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 02.11.2022 tarihinde Üye ...'ın Tefecilik suçu yönünden 1. nolu Bozma düşüncesine yönelik karşı oyu ile sair yönlerden ise oy birliğiyle karar verildi.
    (K.O.)


    KARŞI OY:
    (2018/1513 Esas)

    Dairemizin 2016/7279 Esas, 2019/6785 Karar sayılı 30.09.2019 tarihli ilamında yazmış olduğumuz karşı oylarımızda ayrıntılı bir şekilde izah ettiğimiz üzere;
    Sanığın işletmekte olduğu iş yerinde herhangi bir alım satım yapmaksızın toplam borç miktarının % 2,5 oranında faiz aldığı, kredi kartından çektiği para miktarının bankaya ödemesi gereken komisyon ve kendi aldığı komisyon miktarını düştükten sonra kart sahibine kalan miktar üzerinden nakit ödemesi yaptığı iddia ve kabul edilen somut olayda ; sanığın ekonomik sıkıntı çeken ve kendisinden borç para isteyen kredi kartı sahiplerine % 2-3 faiz karşılığında elden nakit para vermek yada borç olarak istenen parayı doğrudan talep eden şahısların banka hesaplarına yatırmak şeklinde sübut bulan eyleminin ayrıca "tefecilik" suçunu da oluşturduğu anlaşıldığından, (YCGK 10.05.2022 tarih ve 2021/239 Esas)
    5237 sayılı TCK'nin 241. Maddesi uyarınca kurulan mahkumiyet kararının onanması gerektiği düşüncesi ile sayın çoğunluğun sanığın eyleminin yalnızca 5464 sayılı kanunun 36. Maddesinde düzenlenen "gerçeğe aykırı harcama belgesi düzenleme" suçunu oluşturduğuna ilişkin Bozma düşüncesine katılmıyorum. 02.11.2022
    Karşı Oy
    ...



    Hemen Ara