MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi


Taraflar arasındaki sıra cetveline itiraz davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
-K A R A R-
Davacı vekili, müvekkilinin müflis şirketten faturaya dayalı alacağı olduğunu, bu alacağın tahsili için girişilen icra takibine borçlu şirketin itirazı üzerine görülmüş itirazın iptali davasında verilen kabul kararının kesinleştiğini, icra takibine istinaden alacaklarının iflas masasına kaydı için yaptıkları başvurunun itirazın iptal edildiğine dair belge sunulmadığı gerekçesiyle kısmen reddedildiğini ileri sürerek, davaya konu alacaklarının iflas masasına kaydına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, müvekkili iflas idare memurlarının münferit temsil yetkisi olmadığını, buna rağmen itirazın iptali davasına bakan mahkemenin sadece bir tasfiye memuruna gerekçeli kararı tebliğ ederek kararın kesinleştirildiğini, gerekçeli kararın diğer iki tasfiye memuruna da tebliğ edilmeden kesinleştirilemeyeceğini, takipte talep edilmiş ve mahkemece karar altına alındığı iddia edilen % 10 aylık faizin fahiş olduğunu, esasen mahkemece aylık % 10 faiz oranının uygulanması yönünde bir karar verilmediğini, alacağın zamanaşımına uğradığını savunarak, davanın reddine karar verilmesini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, toplanan kanıtlar, benimsenen bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, talebe konu alacak için girişilen icra takibine vaki itirazın kesinleşmiş mahkeme kararı ile kaldırıldığı gerekçesiyle, davanın kısmen kabulü ile 434.425,34 TL’nin iflas masasına kayıt ve kabulüne karar verilmiştir.
Kararı, davalı vekili temyiz etmiştir.
1) Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davalı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazları yerinde değildir.
2) Dava, müflis şirket iflas masasına alacağın kayıt ve kabulü istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiş ise de, yapılmış olan araştırma somut uyuşmazlığın çözümü için yeterli değildir. İflas kararından önce talebe konu alacak için davacı tarafından açılarak sonuçlanmış itirazın iptali davasında icra takibinin, asıl alacağa aylık % 10’u geçmemek üzere işleyecek avans faizi ile devamına karar verilmiştir. Bu karardan anlaşılması gereken mahkemece asıl alacağa avans faizi uygulanmasına karar verildiği, dönemlere göre aylık avans faizi oranının % 10’u geçmesi ihtimaline istinaden o davada davacının talebinin aylık % 10 faiz uygulanması olduğu dikkate alınarak yani taleple bağlılık ilkesi gereğince azami oran olarak hüküm fıkrasında aylık % 10 oranının gösterildiğidir. Ancak bu açıklamaların aksine, denetime elverişli olmayan bilirkişi raporunda talebe konu 90.000,00 TL asıl alacağa aylık % 10 faiz uygulanmak suretiyle 382.000,00 TL işlemiş faiz hesap edilmiş ve söz konusu miktar mahkemece hüküm altına alınmıştır.
Yapılan açıklamalara göre, somut olayda doğru hükme varabilmek için mahkemece faiz talebine konu dönemlerde uygulanacak aylık avans faiz oranının ve bu oranın aylık % 10’u aşıp aşmadığının dayanakları ile tespiti, avans faiz oranının aylık % 10’u aşması durumunda aylık % 10, aşmaması durumunda tespit edilen o avans faiz oranının uygulanması suretiyle açıklamalı, gerekçeli ve denetime elverişli, raporu hükme esas alınmış bilirkişiden ek rapor veya konusunda uzman yeni bir bilirkişiden rapor alınarak ve ödenmesi gereken faiz miktarı belirlenerek, oluşacak uygun sonuç dairesinde bir karar verilmesi gerekirken, yanılgılı değerlendirme ve gerekçe ile yazılı şekilde karar verilmiş olması doğru olmamıştır.
SONUÇ: Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddine, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün, davalı yararına BOZULMASINA, peşin harcın istek halinde iadesine, kararın tebliğinden itibaren 10 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 17.10.2012 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.