Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2021/22647 Esas 2022/18474 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından dolandırıcılık suçundan verilen hüküm onanmıştır. Mahkemenin hukuka uygun olarak yapıldığı, delillerin doğru değerlendirildiği, suç vasfının doğru belirlendiği ve cezanın kanuni sınırlarında uygulandığı belirtilmiştir. Sanık müdafisinin temyiz nedenleri ise yerinde görülmemiştir. Kararda bahsedilen kanun maddeleri ise 5275 sayılı Kanun'un 106/3. maddesi ve 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesinin 1. fırkasının (b) bendidir. İlgili maddelere detaylı bir açıklama yapılmamıştır.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Dolandırıcılık
...


Dairemizce de benimsenen, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23.01.2018 tarihli, 2017/463 Esas ve 2018/20 Karar sayılı ve 23.01.2018 tarihli, 2015/962 Esas ve 2018/16 Karar sayılı ilamlarında da belirtildiği üzere; hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinde uygulanacak olan 5275 sayılı Kanun'un 106/3. maddesinde, 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete'de yayımlanan 6545 sayılı Kanun'un 81. maddesiyle yapılan değişiklik ile Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı yanlış yorumlanarak, 5237 sayılı TCK'nin 53. maddesinin 1. fırkasının (b) bendinin uygulanmaması isabetsizliğinin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, hukuka uygun yöntemlerle elde edilen delillerin değerlendirilerek fiilin sanık tarafından işlendiğinin tespit edildiği, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezanın kanuni takdir sınırlarında uygulandığı tüm dosya kapsamından anlaşılmakla, sanık müdafisinin temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden hükmün ONANMASINA, 03.11.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.