Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/6454 Esas 2022/3533 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Kocaeli 1. Asliye Ticaret Mahkemesi'nce verilen 11.09.2019 gün ve 2019/196 - 2019/474 sayılı kararı onayan Daire'nin 16.06.2021 gün ve 2020/3847 - 2021/5128 sayılı kararı aleyhinde davalı vekili tarafından karar düzeltilmesi isteğinde bulunulmuş ve karar düzeltme dilekçesinin süresi içinde verildiği de anlaşılmış olmakla, dosya için düzenlenen rapor dinlenildikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra gereği konuşulup düşünüldü:
Davacı vekili, davacının Çenesuyu AŞ'nin piyasaya çıktığı 2002 yılından, sözleşmesinin feshedildiği 2010 yılına kadar anabayisi olduğunu, davacının çalışmaları sonucunda Çenesuyu markasının tanınan bir marka haline geldiğini, davalının 2008 yılı Nisan ayından sonra davacının bölgesinde davacının onayı olmadan yeni bayilikler vererek sözleşmeye aykırı davranmaya başladığını, bu bayilere davacıya tanınandan daha fazla avantajlar tanıdığını, bu nedenle davacının kendi bayilerine karşı güvenilmez tacir durumuna düştüğünü, Kocaeli 2. Asliye Ticaret Mahkemesi’nin 2011/79 esas sayılı dosyasında davacı lehine 46.990,55 TL maddi tazminata karar verildiğini, bu dava devam ederken davalı tarafından ihtarname ile sözleşmesinin uzatılmayacağını bildirdiğini, davalının yapmış olduğu bu fesih ihtarının haksız olduğunu ileri sürerek, haksız fesih nedeniyle belirsiz alacak davası olarak 5.000,00 TL müspet zarar, 5.000,00 TL maliyetleri karşılanmayan yatırım gideri tazminatı, 10.000,00 TL portföy tazminatı ve 30.000.-TL manevi tazminata karar verilmesini talep ve dava etmiş, 02/12/2014 tarihli dilekçesiyle nihai talebini 12.847,90 TL müspet zarar ve 389.864,40 TL portföy tazminatı olarak artırmıştır.
Davalı vekili, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda, davanın kısmen kabulüne dair verilen karar davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine Dairemizce onanmıştır.
Davalı vekili, bu kez karar düzeltme talebinde bulunmuştur.
Dosyadaki yazılara, mahkeme kararında belirtilip Yargıtay ilamında benimsenen gerektirici sebeplere göre, davalı vekilinin HUMK 440. maddesinde sayılan hallerden hiçbirisini ihtiva etmeyen karar düzeltme isteğinin reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalı vekilinin karar düzeltme isteğinin HUMK 442. maddesi gereğince REDDİNE, aşağıda yazılı bakiye 44.70 TL karar düzeltme harcının ve 3506 sayılı Yasa ile değiştirilen HUMK 442/3. maddesi hükmü uyarınca takdiren 709,50 TL para cezasının karar düzeltilmesini isteyen davalıdan alınarak Hazine'ye gelir kaydedilmesine, 28/04/2022 tarihinde oyçokluğuyla karar verildi

KARŞI OY

Dava, denkleştirme tazminatı istemine ilişkindir.
Denkleştirme talebinin koşullar TTK m. 122'de düzenlenmiştir. Bu hüküm acenteye ve hakkaniyete aykırı düşmedikçe, tek satıcılık ve benzeri diğer tekel hakkı veren süreli sözleşmelere de uygulanır.
Denkleştirme tazminatının koşullar ise sözleşmenin sona ermesi, yeni müşteri/ önemli menfaat, acentenin veya tek satıcının ücret kaybına uğraması, denkleştirme ödemesinin hakkaniyete uygun olması şeklindedir.
Somut olayda yukarıda yer alan koşulların gerçekleşip gerçekleşmediği, tek tek değerlendirilmeksizin davanın kabulüne karar verilmesi eksik inceleme ve yeterli olmayan gerekçeye dayandığından doğru olmamıştır.
Bu nedenle yukarıda belirtilen koşulların değerlendirilmesi için karar düzeltme isteminin kabulü ile kararın bozulması görüşünde olduğum için çoğunluğun karar düzeltme isteminin reddi görüşüne katılamıyorum.