Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2020/8326 Esas 2022/3562 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi, bir icra takibine itirazın iptali talebiyle açılan davada temyiz isteminin miktardan reddine karar verdi. Kararın gerekçesi, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu'nun (HMK) ilgili maddeleri dahilinde, kesin olan kararların temyizinde Bölge Adliye Mahkemesi tarafından bir karar verilmesi gerektiği ancak Yargıtay'ın da bu yönde karar verebileceği şeklindeydi. Mahkeme, davacı vekilinin temyiz isteminin miktar yönünden reddedildiğini ve dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine gönderildiğini belirtti. Kanun maddeleri ise şunlardır: 6100 sayılı HMK'nın 362/1-a. bendi ve 366. maddesi, ayrıca kıyasen uygulanması gereken 6100 sayılı HMK'nın 346/2. maddesi.

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 21. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 12. Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 10.09.2018 tarih ve 2016/396 E- 2018/460 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin kabulüne dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 21. Hukuk Dairesi'nce verilen 14.10.2020 tarih ve 2019/698 E- 2020/988 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Dava, 230.095,07 TL alacak için başlatılan icra takibine itirazın iptali talebine ilişkindir. Bölge Adliye Mahkemesi karar tarihi olan 14.10.2020 itibariyle temyiz kesinlik sınırı 72.070,00 TL'dir. Bu miktarın altında kalan hükümlerin 6100 sayılı HMK'nın 362/1-a. bendi uyarınca kesin nitelikte olduğu, mahkemece davanın kısmen kabülü ile 225.983,10 TL alacağa ilişkin itirazın iptaline karar verildiği, reddedilen miktarın temyiz sınırı altında kaldığı anlaşılmaktadır. 6100 sayılı HMK'nın 366. maddesi delaletiyle kıyasen uygulanması gereken aynı Kanunun 346/2. maddesi hükmü uyarınca, kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında Bölge Adliye Mahkemesince bir karar verilmesi gerekmekle birlikte, Yargıtay tarafından da bu yolda karar verilebileceğinden, davacı vekilinin temyiz isteminin miktardan reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin miktar yönünden REDDİNE, işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine gönderilmesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davacıya iadesine, 28/04/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.