Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2022/4778 Esas 2022/18595 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Sanık, resmi belgede sahtecilik suçundan hüküm giymiş ve yokluğunda verilen hükmün adresine doğru şekilde tebliğ edilmediği tespit edilmiştir. Ancak Tebligat Kanunu'nun ilgili maddesi gereği, tebliğe muttali olmuş ise, tebliğ usulüne aykırı olsa bile muteber sayılır. Sanık, ceza hükmünü cezanın infazına başlanması üzerine temyiz etmiştir. Mahkeme, sanık temyiz nedenlerinin yerinde görülmediğine karar vermiş; 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi ve 1412 sayılı CMUK'nin 310. maddesi uyarınca temyiz süresi dolduktan sonra yapılan temyiz istemini reddetmiştir.
5320 sayılı Kanun, Ceza Muhakemesi Kanunu'nda Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun'dur. 1412 sayılı CMUK ise Ceza Muhakemesi Kanunu'dur ve 310. maddesi temyiz süresini düzenler. Tebligat Kanunu ise 7201 sayılı Tebligat Kanunu'dur ve tebliğ işlemlerini düzenler.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
EK KARAR TARİHİ : 12.11.2020
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
...
...

Sanığın yokluğunda verilen hükmün öncelikle sorgusunda bildirdiği adresine 7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 21/1. maddesine göre tebliği gerekirken, doğrudan MERNİS adresine aynı Kanun’un 21/2. maddesi gereğince yapılan tebliğ işleminin usûlsüz olduğu ancak; Tebligat Kanunu'nun 32. maddesine göre "tebliğ usulüne aykırı yapılmış olsa bile, muhatabı tebliğe muttali olmuş ise muteber sayılır" hükmü uyarınca sanığın ilgili kararı, bu suç nedeniyle hükümlü olarak cezanın infazına başlanması üzerine verdiği 21.08.2015 ve 10.01.2020 havale tarihli dilekçeleriyle esas numarasını belirtmek suretiyle mahsup ve uyarlama yargılaması talebinde bulunarak öğrendiğinin kabulünde zorunluluk bulunduğu anlaşılmakla, sanığın yokluğunda verilip en geç 10.01.2020 tarihinde öğrendiği 27.11.2014 tarihli hükmü, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 310. maddesinde öngörülen bir haftalık yasal süreden sonra 16.11.2020 tarihli dilekçe ile temyiz ettiği anlaşıldığından; temyiz isteminin reddine dair Mahkemenin 12.11.2020 tarihli ek kararında bir isabetsizlik bulunmadığı ve sanığın temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden temyiz isteminin reddine dair ek kararın ONANMASINA, 08.11.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.