Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2022/4855 Esas 2022/18932 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Mahkeme, \"sahte fatura düzenleme\" suçlamasıyla ilgili bir davada karar vermiştir. Sanık için \"2009 takvim yılında sahte fatura düzenleme\" suçundan verilen zamanaşımı nedeniyle düşme hükmüne karar verilmiştir. Ancak, \"2010 takvim yılında sahte fatura düzenleme\" suçlaması için verilen beraat kararı, suç tarihinin belirlenmesi konusunda yanıltıcı bilgiler göz önüne alınmadan verildiği için yasal değildir. Bu nedenle, karar bozulmuş ve sanık hakkındaki kamu davası, olağanüstü dava zamanaşımı nedeniyle düşmüştür. 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 66/1-e ve 67/4. maddeleri, suçun cezasının türü ve üst sınırına göre olağanüstü dava zamanaşımını belirlemektedir. 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca bozulan kararın yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediği belirtilmiştir. Ayrıca, 5271 sayılı CMK’nin 223/8. maddesi uyarınca, sanık hakkındaki kamu davasının gerçekleşen olağanüstü dava zamanaşımı nedeniyle düşmesi gerektiği ifade edilmiştir.

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenleme
...


1) “2009 takvim yılında sahte fatura düzenleme“ suçundan verilen zamanaşımı nedeniyle düşme hükmüne yönelik temyizin incelenmesinde:
Sanığa yüklenen “2009 takvim yılında sahte fatura düzenleme” suçunun Kanundaki cezasının türü ve üst sınırına göre, 5237 sayılı TCK’nin 66/1-e ve 67/4. maddelerinde öngörülen olağanüstü dava zamanaşımının, suç tarihinden hüküm tarihine kadar gerçekleştiği ve sanık hakkındaki kamu davasının düşmesine karar verilmesi gerektiği Mahkemece gerekçeleri gösterilerek kabul ve takdir kılınmış olmakla; katılan vekilinin temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden hükmün ONANMASINA,
2) “2010 takvim yılında sahte fatura düzenleme“ suçundan verilen beraat hükmüne yönelik temyizin incelenmesinde:
Sanık hakkında Marmara Küçük ve Orta Ölçekli Mükellefler Grup Başkanlığı tarafından düzenlenen 10.12.2013 tarihli ve 2013-A-2111/78 sayılı Vergi Tekniği Raporu‘na göre, mükellefin 2010 yılında KDV beyannamesi vermediğinin ve 30.09.2009 tarihi itibarıyla faal olmadığının belirlenmesi, Ba bildirimlerine göre faturaları kullanan mükelleflerin en son 2010 yılının Şubat ayında sanıktan fatura aldıkları yönünde beyanda bulunmaları ve bu nedenle sanığın mükellefiyetinin 28.02.2010 tarihi itibarıyla resen terkin edilmesi gerektiğinin bildirilmesi ile dosya kapsamına göre sonraki tarihlerde sahte fatura düzenlendiğine dair delil bulunmadığının anlaşılması karşısında, suç tarihinin en aleyhe kabulle “28.02.2010” olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
Sanığa yüklenen “2010 takvim yılında sahte fatura düzenleme” suçunun Kanun‘daki cezasının türü ve üst sınırına göre; 5237 sayılı TCK‘nin 66/1-e. ve 67/4. maddelerinde öngörülen olağanüstü dava zamanaşımının, suç tarihinden hüküm tarihine kadar gerçekleştiği ve kamu davasının düşmesine karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yargılamaya devamla sanık hakkında beraat kararı verilmesi,
Yasaya aykırı, katılan vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nin 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta aynı Kanun’un 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, sanık hakkındaki kamu davasının gerçekleşen olağanüstü dava zamanaşımı nedeniyle 5271 sayılı CMK’nin 223/8. maddesi uyarınca DÜŞMESİNE, 14.11.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.