Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/204 Esas 2022/3802 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Davacı, müvekkilinin \"Bravo\" markasıyla pastacılık ve fırıncılık mamülleri üretimi, satışı ve yiyecek-içecek sağlanması hizmetleri kapsamında hizmet verdiğini, davalının ise benzer bir marka olan \"Johnny Bravo\" ibaresini aynı mal ve hizmet sektöründe marka olarak kullandığını ileri sürerek, müvekkilinin markasına vaki tecavüzün ve haksız rekabet fiillerinin durdurulmasına karar verilmesini talep etmiştir. İlk Derece Mahkemesi, davalının kullandığı işaretin davacıya ait markalarla aynı olmadığını, ayırt edici eklerle kompoze edilmiş olduğunu ve davacı ile ilgili bulunmadığını gerekçe göstererek davanın reddine karar vermiştir. Bölge Adliye Mahkemesi de davacının temyiz başvurusunu reddetmiştir.
Kanun Maddeleri: HMK'nın 353/b-1, 370/1 ve 372. maddeleri.

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 11. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada İzmir Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 15.06.2017 tarih ve 2016/120 E- 2017/75 K. sayılı kararın davacı vekili tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf isteminin esastan reddine dair İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 11. Hukuk Dairesi'nce verilen 02.10.2020 tarih ve 2017/2336 E- 2020/876 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin 1998 yılından bu yana "Bravo" markasıyla, pastacılık ve fırıncılık mamülleri üretimi, satışı ve yiyecek ve içecek sağlanması hizmetleri kapsamında hizmet verdiğini, davalının, müvekkilinin kullandığı Bravo markasının ayırt edilemeyecek kadar benzeri olan "JOHNNY BRAVO" ibaresini aynı mal ve hizmet sektöründe marka olarak kullandığını, müvekkilinin tanınmış markasından haksız olarak yararlandığını ileri sürerek, müvekkilinin markasına vaki tecavüzün ve haksız rekabet fiillerinin durdurulmasına, davalının Johnny Bravo markasını kullanmasının men'ine, müvekkilinin markasına vaki tecavüzün ve haksız rekabetin giderilmesine karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı davaya yanıt vermemiştir.
İlk Derece Mahkemesince yapılan yargılama, toplanan delillere ve bilirkişi raporuna göre, markaların esas unsurunun "Bravo" sözcüğü olduğu, ancak, markanın ayırt ediciliği, anlam itibariyle övgü ima etmesi nedeniyle, çok güçlü olmadığı, bununla birlikte, sonradan kullanılan veya tescile konu edilen işaretlere karşı öncelik sahibi olduğu, münkir olan davalı yanın kullandığı işaretin ise "JB, Johnny Bravo" şeklinde olduğu, kullanım alanının ise 43. sınıf kapsamında olduğu, davalının cafe işlettiği, kafeterya hizmetleri, yiyecek içecek hizmetleri verdiği, pastacılık ürünleri sunduğunun anlaşıldığı, davalının kullandığı işaretin davacıya ait markalarla aynı olmadığı, "JB" logosu işletme adında ana unsur olarak yer aldığı, tabelanın alt kısmında "Johnny Bravo" ibaresi ve daha küçük harflerle "Coffe/ Art" şeklinde ibarelerin yer aldığı, bu kullanım tarzının davacı markaları ile farklılık içerdiği, ayırt edici eklerle kompoze edilmiş olduğu, menüler üzerinde de, bir çizgi film karakteri olan "Johnny Bravo"nun karikatür figürü bulunduğu, bu kullanım tarzının davacı ile ilgili bulunmadığı, ona yanaşma özelliği taşımadığı, dava dışı bir telif karakterine gönderme yaptığı, öte yandan, "JB" logosu, "Johnny" ekinin yeterince ayırt edicilik verdiği, "Bravo" ibaresinin yazım tarzının da davacının kullandığı karakterlerle benzeşmediği gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Karara karşı, davacı vekili tarafından istinaf yoluna başvurulmuştur.
Bölge Adliye Mahkemesince davacının markasının esaslı unsurunun "Bravo" olduğu, markanın tescilli olduğu alanda faaliyet gösteren davalının tabelasında "JB Johny Bravo coffe &art" ibarelerini kullandığı, "JB" işaretindeki "B"nin dik halde duran gözlük şeklinde olduğu, menüde çizgi film karakteri olan Johnny Brova'nın görseline de yer verildiği, böylelikle davalının çizgi film karakteri olan ve belli bir tanınmışlığa sahip "Johnny Bravo" ile birebir bağlantı kurulacak şekilde bu ismi ve alametlerini marka olarak kullandığının anlaşıldığı, davalının kullanımı ile anılan çizgi karakterinin hak sahipleri arasındaki ilişki ayrı bir hukuki boyut olmakla birlikte somut olayda bu kullanım şekilinin davacının tescilli markasına tecavüz oluşturup oluşturmadığının incelenmesi gerektiği, davacı İzmir menşeili, davalı ise Sakarya menşeili olup davalının kullanımına bir bütün olarak bakıldığında davalının davacının markasından değil de TV kanallarında yayınlanan ve belli bir tanınmışlığa sahip çizgi film kahramanın ad ve alametlerinden faydalanma niyeti bulunduğu, kullanımının doğrudan bu çizgi film karakterini çağrıştırdığı, davacının markasıyla iltibas yaratmadığı, davalının kullanımının davacıyla ilişkilendirilemeyeceği kanaatine varıldığı ,davacı vekili, davalının "Jonny Bravo" şeklindeki marka başvurusunun müvekkilinin itirazı üzerine YİDK kararıyla 30 ve 43. sınıflar yönünden reddedildiğini belirterek bu karara göre davalarında haklı olduğunu savunduğu, anılan kararın sadece "jonny bravo" sözcüklerinden ibaret bir marka başvurusuyla ilgili olup idari bir makamca verilen kararın eldeki dosya yönünden bağlayıcı olmadığı, ilk derece mahkemesi kararının usul ve esas yönünden hukuka uygun olduğu gerekçesiyle davacı vekilinin istinaf başvurusunun esastan reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Yapılan yargılama ve saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kuralları gözetildiğinde İlk Derece Mahkemesince verilen kararda bir isabetsizlik olmadığının anlaşılmasına göre yapılan istinaf başvurusunun HMK'nın 353/b-1 maddesi uyarınca Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine ilişkin kararın usul ve yasaya uygun olduğu kanısına varıldığından Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 12/05/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.