Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/217 Esas 2022/3796 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

Ankara 2. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesinin verdiği karar istinaf edilmiş ve Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi'nce 13.11.2020 tarihinde esastan reddine-kabulüne karar verilmiştir. Davacı, TAÇ AKSESUAR+ŞEKİL markasının tüm emtialar açısından tescil edilmesini talep etmiş, davalı ise markanın benzersiz olmadığını, redde mesnet markalarla benzerlik taşıdığını belirterek davanın reddini savunmuştur. İlk derece mahkemesi, kısmen kabul etmiş ve bazı malların tescil işlemlerinin devamına karar vermiştir. Bölge adliye mahkemesi ise davanın kabulüne karar vermiş ve davalı vekilinin temyiz istemi reddedilmiştir. Kanun maddeleri olarak ise davanın dayandığı 556 sayılı KHK'nın 7/1,b maddesi olarak belirtilmiş, mahkemenin kararı ise HMK'nın ilgili maddelerine göre verilmiştir.

MAHKEMESİ : BÖLGE ADLİYE MAHKEMESİ 20. HUKUK DAİRESİ

Taraflar arasında görülen davada Ankara 2. Fikri ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 20.02.2019 tarih ve 2017/408 E. - 2019/47 K. sayılı kararın taraf vekilleri tarafından istinaf edilmesi üzerine, istinaf istemlerinin esastan reddine-kabulüne dair Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 20. Hukuk Dairesi'nce verilen 13.11.2020 tarih ve 2019/593 E. - 2020/975 K. sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçeler, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, davacının ev tekstilinin lider kuruluşlarından olduğunu, davacının TAÇ AKSESUAR+ŞEKİL markasının 6, 8, 20, 21, 24, 26. Emtia sınıflarında adına tescili amacıyla davalı kuruma başvurduğunu, ancak davalının 556 sayılı KHK'nın 7/1,b maddesi uyarınca 06, 08 ve 21. Emtia sınıflarının çıkartılmasına kalan emtialar bakımından tescil işlemlerin devamına karar verdiğini, davacının bu karara itiraz ettiğini ancak itirazının reddedildiğini, anılan kanun maddesi anlamında başvuru konusu markalar ile TAÇ ibareli redde mesnet markaların arasında ayırt edilemeyecek bir benzerliğin olmadığını, renk tonları, markanın tertibinin farklı olduğunu, bütün olarak markanın redde mesnet markalardan ayırt edildiğini, bu nedenle kararın doğru olmadığını belirterek 07.09.2017 tarihli 2017-M-7467 sayılı YİDK kararının iptaline, 2017/01114 başvuru numaralı TAÇ AKSESUAR+ŞEKİL ibareli markanın tüm emtialar açısından tescil işlemlerinin devamına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, "aksesuar" ibaresinin başvuru konusu markaya ayırt edici bir unsur katmadığını, redde mesnet markaların esaslı unsurlarının TAÇ olduğunu ve başvuru konusu markanın bıraktığı izlenim uyarınca ayırt edici niteliğe sahip olmadığını, reddedilen mal ve hizmetlerin, redde mesnet markaların mal ve hizmet sınıfları ile aynı olduğunu, bu nedenle davanın reddini istemiştir.
İlk derece mahkemesince, başvuru markası olan TAÇ AKSESUAR markası ile redde mesnet TAÇ ibareli markaların ayırt edilemeyecek kadar benzer oldukları, ancak reddedilen bir kısım mal ve hizmetler ile redde mesnet markaların mal ve hizmet sınıflarının aynı olmadığı, bu kısım yönünden YİDK kararının yerinde olmadığı gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne, Türk Patent YİDK nın 2017/M-7467 sayılı kararının başvuru kapsamından çıkarılan 6. sınıf malların tamamı ile "08.03 güzellik amaçlı ve kişisel bakım için kullanılan bu sınıfa dahil aletler, traş, epilasyon, manikür, pedükür aletleri, saç düzleştirme ve kıvırma amaçlı el aletleri, makaslar, 08/05 elektrikli-elektiriksiz buharlı ütüler, 21.02 diş fırçaları, elektrikli diş fırçaları, diş ipleri, traş fırçaları, saç fırçaları, taraklar" malları bakımından iptaline karar verilmiştir.
Karar, taraf vekilleri tarafından istinaf edilmiştir.
Bölge adliye mahkemesince, davacının 2017/01114 sayılı "TAÇ AKSESUAR+ŞEKİL" ibareli marka tescil başvurusu ile redde mesnet alınan TAÇ ibareli markaların, 556 sayılı KHK'nın 7/1-b maddesi anlamında benzer olmadığı, dolayısıyla davanın haklı bulunduğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde davanın kısmen kabulüne karar verilmesinin doğru olmadığı gerekçesiyle davalı ... vekilinin istinaf başvurusunun HMK'nın 353/1-b.1 maddesi gereğince esastan reddine, davacı vekilinin istinaf başvurusunun HMK'nın 353/1-b-2 maddesi gereğince kabulü ile, ilk derece mahkemesi kararının kaldırılmasına, davanın kabulüne, davalı TPMK YİDK'nın 07.09.2017 tarihli ve 2017-M-7467 sayılı kararının iptaline karar verilmiştir.
Karar, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
İlk Derece Mahkemesince verilen karara yönelik olarak yapılan istinaf başvurusu üzerine HMK'nın 355 vd. maddeleri kapsamında yöntemince yapılan inceleme sonucunda Bölge Adliye Mahkemesince esastan verilen nihai kararda, dosya kapsamına göre saptanan somut uyuşmazlık bakımından uygulanması gereken hukuk kurallarına aykırı bir yön olmadığı gibi HMK'nın 369/1. ve 371. maddelerinin uygulanmasını gerektirici nedenlerin de bulunmamasına göre usul ve yasaya uygun Bölge Adliye Mahkemesi kararının onanmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin reddi ile Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın HMK'nın 370/1. maddesi uyarınca ONANMASINA, HMK'nın 372. maddesi uyarınca işlem yapılmak üzere dava dosyasının İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, aşağıda yazılı bakiye 26,30 TL temyiz ilam harcının temyiz eden davalıdan alınmasına, 12/05/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.