Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2022/6081 Esas 2022/19192 Karar Sayılı İlamı

     Özet:

11. Ceza Dairesi tarafından Sahte Fatura Kullanma suçuyla ilgili verilen mahkumiyet hükümleri üzerine yapılan temyiz incelemeleri sonucunda, ilk derece mahkemelerinden beş yıl veya daha az hapis cezalarını artırmayan bölge adliye mahkemesi kararlarının temyiz edilemeyeceği belirtilmiştir. Ayrıca atılı suçun temyiz edilebilecek suçlar arasında yer almadığı ifade edilerek, temyiz istemleri reddedilmiştir. Ancak, \"2017 takvim yılında sahte fatura kullanma\" suçundan verilen mahkumiyet hükmü için ise 7394 sayılı Kanun'un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun’un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri uyarınca 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi de dikkate alınarak bir yeniden değerlendirme yapılması gerektiği belirtilmiş ve hüküm bozulmuştur. Bu kanun maddelerine göre öncelikle lehe kanunun tespit edilip uygulama yapılması gerektiği vurgulanmıştır.

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi
SUÇ : Sahte fatura kullanma
...
...
...


1) "2018 takvim yılında sahte fatura kullanma" suçundan ilk derece mahkemesince verilen mahkumiyet hükmüne dair istinaf başvurularının düzeltilerek esastan reddi kararına yönelik temyiz incelemesinde:
5271 sayılı CMK'nin 286/2-b maddesi uyarınca, ilk derece mahkemelerinden verilen beş yıl veya daha az hapis cezalarını artırmayan bölge adliye mahkemesi kararlarının temyizinin mümkün olmadığı ve atılı suçun 7188 sayılı Kanun’un 29. maddesi ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’na eklenen 286. maddenin 3. fıkrasında belirtilen temyiz edilebilecek suçlar arasında da yer almadığı anlaşılmakla; sanık müdafisi ve katılan vekilinin temyiz istemlerinin 5271 sayılı CMK'nin 298. maddesi uyarınca REDDİNE,
2) "2017 takvim yılında sahte fatura kullanma" suçundan ilk derece mahkemesince verilen mahkumiyet hükmüne dair istinaf başvurularının düzeltilerek esastan reddi kararına yönelik temyiz incelemesinde:
Hükümden sonra 15.04.2022 tarihinde Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren, 7394 sayılı Kanun’un 4 ve 5. maddeleriyle değişik 213 sayılı Kanun’un 359. maddesinin 3, 4, 5 ve 6. fıkra hükümleri uyarınca 5237 sayılı TCK'nin 7/2. maddesi de gözetilerek öncelikle lehe Kanun’un tespit edilip uygulama yapılması ve her iki Kanunla ilgili uygulamanın gerekçeleriyle birlikte denetime olanak verecek şekilde ayrıntılı olarak kararda gösterilmesi suretiyle sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafisi ve katılan vekilinin temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, diğer yönleri incelenmeyen hükmün 5271 sayılı CMK'nin 302/2. maddesi uyarınca BOZULMASINA, dosyanın ilk derece mahkemesine, karardan bir örneğin Adana Bölge Adliye Mahkemesi 11. Ceza Dairesine gönderilmesine, 16.11.2022 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.


...