Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2022/10783 Esas 2022/11456 Karar Sayılı İlamı

Mahkeme : DİYARBAKIR Bölge Adliye Mahkemesi 10. Ceza Dairesi
Suç : Uyuşturucu madde ticareti yapma
Hükümler : 1- Mahkûmiyet; Diyarbakır 7. Ağır Ceza Mahkemesinin 14/12/2021 tarihli, 2021/22 esas ve 2021/621 sayılı kararı 2- İstinaf başvurularının esastan reddi, Diyarbakır Bölge Adliye Mahkemesi 10. Ceza Dairesinin 07/04/2022 tarihli, 2022/196 esas ve 2020/520 sayılı kararı


Bölge Adliye Mahkemesince verilen hükümler sanık ... ve sanıklar müdafileri tarafından temyiz edilmekle, temyiz edenlerin sıfatı, başvuruların süresi, kararların niteliği ve temyiz sebeplerine göre dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
1- Sanık ... hakkında kurulan hükmün incelenmesinde:
5271 sayılı CMK'nın 288. ve 294. maddelerinde yer alan düzenlemeler ile 289. maddesinde sayılan kesin hukuka aykırılık halleri dikkate alınarak, sanık müdafiinin temyiz dilekçesindeki sebeplerin hükmün hukuki yönüne ilişkin olduğu değerlendirilerek yapılan incelemede,
Sanık hakkında ikinci kez tekerrür hükümlerinin uygulanması kabul edilmiş ise de; ikinci kez tekerrür uygulamasına esas alınan Şırnak Asliye Ceza Mahkemesinin 2016/182 esas ve 2017/239 karar sayılı ilamında tekerrür uygulamasına esas alınan ilamın açıkça gösterilmediği, "birden fazla tekerrüre esas ilam olduğundan, ağır olanın uygulanması gerektiğine" karar verildiği ve söz konusu ilamın 21/02/2020 tarihinde infaz edildiği anlaşılmış olup, tekerrüre esas alınan bu ilamın infazı sırasında, 1. kez tekerrür hükümlerinin uygulanıp uygulanmadığı, uygulandıysa hangi ilamın tekerrüre esas alındığı araştırılarak, sanık hakkında ikinci kez tekerrür hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının infaz aşamasında değerlendirilmesi mümkün görülmüştür.
Sanık hakkında Diyarbakır Bölge Adliye Mahkemesi 10. Ceza Dairesince verilen karar eleştiri dışında hukuka uygun bulunduğundan, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz isteminin CMK'nın 302/1. maddesi uyarınca ESASTAN REDDİNE, hükmolunan
ceza miktarı ile tutuklu kalınan süre göz önüne alınarak sanık hakkındaki salıverilme talebinin reddine,
2- Sanık ... hakkında kurulan hükmün incelenmesinde:
5271 sayılı CMK'nın 288. ve 294. maddelerinde yer alan düzenlemeler ile 289. maddesinde sayılan kesin hukuka aykırılık halleri dikkate alınarak, sanık ve müdafiinin temyiz dilekçelerindeki sebeplerin hükmün hukuki yönüne ilişkin olduğu değerlendirilerek yapılan incelemede,
Yargılama sürecindeki işlemlerin yasaya uygun olarak yapıldığı, delillerin gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların aşağıda belirtilenler dışında doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
a) Dosya kapsamına göre, diğer sanık ...’nün atılı suçu işlediğine ilişkin delil bulunmadığı aşamada, sanık ...’ın 27/07/2020 tarihli ilk ifadesinden itibaren “Uyuşturucu madde ele geçen poşetleri kendisine ...’ın teslim ettiğini” beyan ettiği ve sanık ...’yü teşhis ettiği; sanık ...’ın savunmasının; hakkında verilen beraat kararı istinaf edilmeksizin kesinleşen ve sanık ...’nün eşi diğer sanık ...’ın Cumhuriyet Başsavcılığına hitaben yazdığı 04/01/2021 tarihli dilekçe içeriği ve Cumhuriyet savcılığında alınan 11/01/2021 tarihli beyanı ile doğrulanması üzerine diğer sanık ...’nün eyleminin sabit görüldüğü anlaşılmakla; sanık ...’ın beyanı ile diğer sanık ...’nün suçunun ortaya çıkmasına yardım ve hizmet ettiği ve hakkında TCK’nın 192/3. maddesi uyarınca etkin pişmanlık hükmünün uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi,
b) Sanık hakkında ikinci kez mükerrirliğe esas alınan Diyarbakır 6. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 14/11/2013 tarihinde kesinleşen, 07/02/2008 tarih, 2007/364 esas ve 2008/87 karar sayılı ilamında tekerrüre esas alınan Diyarbakır 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 29/12/2004 tarihinde kesinleşen 04/05/2004 tarih, 2001/238 esas ve 2004/452 sayılı kararı yönünden, “3167 sayılı Kanun'un 16/1. maddesinin 20/12/2009 tarihinde yürürlüğe giren 5941 sayılı Kanun'un 9. maddesi ile yürürlükten kaldırılması nedeniyle, tekerrüre esas alınamayacağı” belirtilerek, incelemeye konu dosyada tekerrüre esas alınan Diyarbakır 6. Asliye Ceza Mahkemesinin 2007/364 esas ve 2008/87 sayılı kararının Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 14/11/2013 tarih, 2011/3934 esas ve 2013/22441 karar sayılı ilamı ile “tekerrür uygulaması çıkartılmak suretiyle” düzeltilerek onandığı gözetilmeden, sanık hakkında ikinci kez tekerrür hükümlerinin uygulanmasına karar verilmesi,
Kanuna aykırı, sanık ve müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olup, Diyarbakır Bölge Adliye Mahkemesi 10. Ceza Dairesinin 07/04/2022 tarihli, 2022/196 esas ve 2022/520 karar sayılı hükmü hukuka aykırı bulunduğundan, 5271 sayılı CMK'nın 302/2. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, tutuklu kalınan süreye ve tutukluluk koşullarında değişiklik bulunmamasına göre sanık hakkındaki salıverilme talebinin reddine,
CMK'nın 304. maddesi uyarınca dosyanın Diyarbakır 7. Ağır Ceza Mahkemesine; kararın bir örneğinin Diyarbakır Bölge Adliye Mahkemesi 10. Ceza Dairesine gönderilmesine,
09/11/2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.