Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2022/4637 Esas 2022/7615 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Nitelikli kasten yaralama
HÜKÜM : Pamukova Asliye Ceza Mahkemesinin 10/03/2021 tarih ve 2020/344 Esas – 2021/138 Karar sayılı; Sanıkların nitelikli kasten yaralama suçundan; 5237 sayılı TCK'nin 86/1, 86/3-e, 87/1-c,son, 62/1 ve 53. maddeleri uyarınca 4 yıl 2 ay hapis cezaları ile mahkumiyetlerine dair
TÜRK MİLLETİ ADINA

Mahalli mahkemece bozma üzerine verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanıkların nitelikli kasten yaralama suçlarının sübutu kabul, cezayı azaltıcı takdiri indirim nedeninin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, sanıkların savunmaları inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde bozma nedenleri dışında bir isabetsizlik görülmediğinden, sanıkların; eksik incelemeye, kusurlu tarafın katılan olduğuna, verilen mahkumiyet kararlarının usul ve yasaya aykırı olduğuna, artırıma gidilmesinin doğru bulunmadığına, lehlerine olan hükümlerin uygulanması gerektiğine yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddine;
Ancak;
1) Sanıkların üzerine atılı 5237 sayılı TCK'nin 86/1, 86/3-e ve 87/1-c,son maddelerinde öngörülen cezanın alt sınırının 5 yıl hapis cezası olması nedeniyle,

S/2

savunmalarının ve ek savunmalarının yargılamayı yapan mahkemece bizzat alınması, bunun mümkün olmaması durumunda ise SEGBİS sistemi aracılığıyla savunmasının alınması gerektiği gözetilmeden; savunmalarının istinabe yoluyla başka mahkemelerde aldırılması suretiyle Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (F.C.B. v İtalya, No: 12151/86, 28 Ağustos 1991) kararında belirtildiği üzere, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin “Adil Yargılanma Hakkı” başlıklı 6. maddesine, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nın “Hak arama hürriyeti” başlıklı 36. maddesine ve 5271 sayılı CMK'nin 196/2. maddesine muhalefet edilerek sanıkların savunma hakkının kısıtlanması,
2) Katılan ... hakkında ... Üniversitesi Eğitim ve Araştırma Hastanesince hazırlanan 26/04/2015 tarihli raporda; “yapılan plastik cerrahi müdahalesinde sağ kaş lateralinde 2 cm uzunluğunda 2-3 mm eninde skar mevcut olduğu” belirtilmiş olmasına rağmen, raporda bu yara nedeniyle katılanın yüzünde sabit iz oluşup oluşmadığına ilişkin bir tespitin yapılmadığı, yine “ kulak burun boğaz uzmanınca yapılan muayenesinde sağ nazal kemikte non deplase lineer fraktür hattı mevcut olduğu” belirtilmesine rağmen, burun kırığının hayati fonksiyonlara etki derecesinin ne olduğu belirtilmediği, “göğüs cerrahi uzmanı uzmanınca yapılan muayenesinde thorax travması (darp) geçiren katılanın hayati tehlike geçirdiği ve sol 5,6 ve 7. kotlardaki kırıkların hayat fonksiyonlarına etkisinin 3. derecede olduğu tespiti yapıldığı”, bu haliyle adli raporun hüküm kurmaya yeterli olmadığının anlaşılması karşısında; tüm doktor raporları ve tedavi evraklarının varsa grafileri ile birlikte katılanın en yakın Adli Tıp Kurumuna gönderilip, yaralanmasının yüzünde sabit ize neden olup olmadığı, vücudundaki tüm kemik kırıklarının birlikte hayati fonksiyonlarına etki derecesinin ne olduğu ve 5237 sayılı TCK’nin 86 ve 87. maddelerindeki ölçütlere göre yaralanmasının niteliği hususunda duraksamaya yer vermeyecek şekilde kesin raporu alındıktan sonra, sanıkların hukuki durumun tespit ve tayini gerektiği gözetilmeksizin eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm tesisi,
3) Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 25/04/2017 tarih ve 2015/1167 Esas - 2017/247 Karar sayılı kararında da belirtildiği üzere, sanıklara ek savunma hakkı tanınmadan, iddianamede gösterilmeyen 5237 sayılı TCK'nin 87/1-son maddesinin uygulanması suretiyle, Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin (Pelissier ve Sassi/Fransa, No: 25444/94, P. 67, Sadak ve diğerleri/Türkiye No: 29900/96, 29901/96, 29902/96, 29903/96, 17.07.2001) sayılı kararları ile, Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin “Adil Yargılanma Hakkı” başlıklı 6. maddesine, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası'nın “Hak arama hürriyeti” başlıklı 36. maddesine ve yine 5271 sayılı CMK’nin 226. maddesine muhalefet edilerek sanıkların savunma hakkının kısıtlanması,

S/3

4) Sanık ... hakkında kurulan hüküm yönünden; ambulans şoförü olarak görev yapan katılan ...’ın olay günü sabahı yol bozuk olduğu için ambulanstaki hastaya müdahalede zorlanan acil ekibinin istemi ile ambulansı durdurduğu ve hastaya müdahale edildikten sonra tekrar yola çıktığı, ancak bu sırada sanık ...’in içinde bulunduğu aracın başka bir araç ile çarpışarak kaza yaptığı, sanık ...’in aşamalarda katılan ...’ın kusuru sebebiyle kaza yaptıklarını ve olay saatinde katılanın kaza yapan kiralık aracının zararını karşılaması için iş yerine geldiklerinde katılan ile kavga ettiklerini beyan ettiği anlaşıldığından, olay sabahına ilişkin yaşanan kaza nedeniyle katılan ...’ın kazanın oluşumunda kusurlu olup olmadığının belirlenmesi hususunda gerekli araştırma yapılarak, sanık ... hakkında TCK’nin 29. maddesi uyarınca haksız tahrik indiriminin uygulanması gerekip gerekmediğinin tartışmasız bırakılması,
5) Kabule göre, yetersiz adli rapor kapsamına göre sanıkların, katılana yönelik silah niteliğindeki alet ile hayati tehlike geçirecek ve kemik kırığı oluşacak şekilde kasten yaralama eylemlerinin 5237 sayılı TCK'nin 86/1, 86/3-e ve 87/1-d maddeleri kapsamında kaldığı halde, mahkemece dosya kapsamına aykırı şekilde sanıkların eylemi sonucu katılanın yüzünde sabit iz kaldığı belirtilerek TCK'nin 86/1, 86/3-e ve 87/1-c maddeleri uyarınca mahkumiyetlerine dair hüküm kurulması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıkların temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin bu nedenlerle, 6723 sayılı Kanun’un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca tebliğnamedeki düşünce gibi BOZULMASINA, 04/10/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.